دخون

لغت نامه دهخدا

دخون. [ دُ ] ( ع مص ) بالا برآمدن غبار. || دود برآمدن ازآتش. ( منتهی الارب ). برآمدن دود. || تیره گون گردیدن ستور و همچنین نبات. دخن. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس