دحیه بن خلیفه کلبی انصاری

[ویکی فقه] دحیة بن خلیفه کلبی انصاری. دحیة بن خلیفة ابن فروة بن فضالة بن زید بن امرؤ القیس بن خزرج است. بسیاری از مردم مدینه را از آن رو که به یاری پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) شتافتند، انصار گویند و دحیه نیز چون یکی از آنان بود به دحیه کلبی انصاری معروف شد. دحیه در حوادث تاریخ اسلام نقش بسزایی از جمله سفیر اسلام به روم و ناظر معاهدات صلح و حضور در فتح شام و جنگ یرموک... داشته است.
دحیة بن خلیفة ابن فروة بن فضالة بن زید بن امرؤ القیس بن خزرج است. نام اصلی خزرج، زید بن منات بن عامر بن بکر بن عامر اکبر بن بکر بن عوف بن عذرة بن زید اللات بن رفیدة بن ثور بن کلب بن وبرة بن تغلب بن حلوان بن عمران بن الحاف بن قضاعة است. قضاعه ابتدا در شحر (ناحیه ای از ساحل دریا بین عمان و عدن)، سپس نجران، حجاز و شام سکنی گزیدند. آنان اولین اعرابی بودند که وارد شام شده و تحت الحمایه پادشاهان روم قرار گرفته و نصرانی شدند و از سوی رومیان بر سرزمین های میان شام و حجاز از عراق در ایله و جبال کرک تا مشارف شام فرمانروایی کردند. نخستین فرمانروای ایشان تنوخ سپس نعمان بن عمرو، عمرو بن نعمان و پسرش حواری بود. آن گاه ریاست قضاعه به سلیح در خاندان ضجعم بن معد از بطون قضاعه رسید، که از جانب تیتوس یکی از قیصرهای شام بر عرب فرمانروایی یافت. آن گاه زیادة بن هبولة بن عمرو بن عوف بن ضجعم به حکومت رسید. پس از سیل عرم؛ ازدی ها پراکنده شدند و بعضی از آن ها به تهامه و گروهی به یثرب و دسته ای به عمان و غسانیان به شام رفتند بر ضجاعم غلبه یافته و در منطقه بلقاء ساکن شدند و پادشاهی عرب در شام به بنی جفنه رسید.

[ویکی فقه] دحیة بن خلیفة ابن فروة بن فضالة بن زید بن امرؤ القیس بن خزرج است. بسیاری از مردم مدینه را از آن رو که به یاری پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) شتافتند، انصار گویند و دحیه نیز چون یکی از آنان بود به دحیه کلبی انصاری معروف شد. دحیه در حوادث تاریخ اسلام نقش بسزایی از جمله سفیر اسلام به روم و ناظر معاهدات صلح و حضور در فتح شام و جنگ یرموک... داشته است.
دحیة بن خلیفة ابن فروة بن فضالة بن زید بن امرؤ القیس بن خزرج است. نام اصلی خزرج، زید بن منات بن عامر بن بکر بن عامر اکبر بن بکر بن عوف بن عذرة بن زید اللات بن رفیدة بن ثور بن کلب بن وبرة بن تغلب بن حلوان بن عمران بن الحاف بن قضاعة است. قضاعه ابتدا در شحر (ناحیه ای از ساحل دریا بین عمان و عدن)، سپس نجران، حجاز و شام سکنی گزیدند. آنان اولین اعرابی بودند که وارد شام شده و تحت الحمایه پادشاهان روم قرار گرفته و نصرانی شدند و از سوی رومیان بر سرزمین های میان شام و حجاز از عراق در ایله و جبال کرک تا مشارف شام فرمانروایی کردند. نخستین فرمانروای ایشان تنوخ سپس نعمان بن عمرو، عمرو بن نعمان و پسرش حواری بود. آن گاه ریاست قضاعه به سلیح در خاندان ضجعم بن معد از بطون قضاعه رسید، که از جانب تیتوس یکی از قیصرهای شام بر عرب فرمانروایی یافت. آن گاه زیادة بن هبولة بن عمرو بن عوف بن ضجعم به حکومت رسید. پس از سیل عرم؛ ازدی ها پراکنده شدند و بعضی از آن ها به تهامه و گروهی به یثرب و دسته ای به عمان و غسانیان به شام رفتند بر ضجاعم غلبه یافته و در منطقه بلقاء ساکن شدند و پادشاهی عرب در شام به بنی جفنه رسید.
شرح زندگانی دحیه
دحیه مؤنث دحی به معنی انبساط و گستردگی و با کسر دال به معنای رئیس لشگر و سردار است. بسیاری از مردم مدینه را از آن رو که به یاری پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) شتافتند، انصار گویند و دحیه نیز چون یکی از آنان بود به دحیه کلبی انصاری معروف شد.او از طایفه بنی کلب بود که در دوران جاهلیت در دومة الجندل (تبوک) سرزمین های اطراف شام (بین حجاز و سوریه) اقامت داشتند و دارای تباری اصیل و از اولاد عدنان جد بیستم پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) است. او جزو نخستین ایمان آورندگان آغاز بعثت از قبیله خزرج بود که در نبرد بدر حضور نداشت؛ ولی در تمامی جنگ های پس از آن، احد، احزاب، بیعت رضوان و سایر غزوات شرکت کرد و تا روزگار معاویه زنده بود. تجارت پیشه و ثروتمند و مورد علاقه رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بوده است. قبر او در روستایی در نیم فرسخی دمشق به نام «مزه» قرار دارد.
← برادر رضاعی پیامبر
دحیه به واسطه بازرگانی با شامیان و آشنایی با زبان و آداب و رسوم رومیان در محرم سال هفتم مامور رساندن نامه ای از پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) برای دعوت قیصر به اسلام شد.
← سفیر اسلام به روم
...