دحیه

لغت نامه دهخدا
دحیة. [ دِ ی َ ] ( ع اِ ) سردار لشکر. ( منتهی الارب ) .
دحیة. [ دَ ی َ ] ( ع اِ ) بوزنه ٔ ماده. ( منتهی الارب ) .
دحیة. [ دَ ی َ ] ( اِخ ) نام پسر معاویه بن بکربن هوازن است. ( منتهی الارب ) . رجوع به دحوة شود.
... [مشاهده متن کامل]