دجیه

لغت نامه دهخدا

دجیه. [ دُ ی َ ] ( ع اِ ) کازه صیاد. ( منتهی الارب ). کمینگاه شکارگر. خانه صیاد. ( مهذب الاسماء ). || تاریکی. ( منتهی الارب ). تاریکی شب. || از کمان باندازه دو انگشت. من القوس اصبعین توضع فی طرف السیر الذی یعلق به القوس. ج ، دجی. ( از منتهی الارب ). || جای گوژانگبین. ( مهذب الاسماء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس