دثأی

لغت نامه دهخدا

دثأی. [ دَث َ ءی ی ] ( ع اِ ) بارانی که بعد سختی گرما ببارد. ( منتهی الارب ). || باران آخر بهار. ( صراح ).

پیشنهاد کاربران

بپرس