دبیری بهرام

دبیری، بهرام (شیراز ۱۳۲۹ش)
جغد، اثر بهرام دبیری
نقاش ایرانی. در ۱۳۵۴ در دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران، تحصیلات خود را به پایان برد. در ۱۳۴۷ آثارش را برای نخستین بار در تهران در معرض دید علاقه مندان قرار داد، و تاکنون در ایران و کشورهای مختلف دیگری همچون کانادا، اوکراین، دوبی، اسپانیا، آلمان و امریکا در بیش از ۵۰ نمایشگاه انفرادی و گروهی شرکت کرده است. بهرام دبیری در زمینۀ طراحی و کلاژ نیز چیره دست است. آثار او را به سه دوره می توان طبقه بندی کرد: نخستین دوره از ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ که دربردارندۀ آثاری خیال پردازانه با رنگ های تند است و بازتاب هیجانات و کابوس های او در دوران دانشکده است. دورۀ دوم بین سال های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۳ است که درخلال آن سال ها آثاری در پرده های بزرگ با مضامین تاریخی و اجتماعی پدید آورده و متأثر از سال های اول انقلاب است. دورۀ سوم از ۱۳۶۳ تا زمان حاضر است که به آفرینش آثاری با مضامین اسطوره ای و طبیعت بی جان پرداخته است. او با کاوش در نقاشی مدرن، به سوی ریشه ها و میراث تصویری ایران، مانند نقاشی مانوی و نقاشی مکتب شیراز راه برده است. نمایشگاهی از آثار نمد، سرامیک، ازجمله فعالیت های این دوران اوست. او در نمایشگاه اخیرش به ارائه مجموعه آثاری شامل ۳۰ تابلو پرداخته که ملهم از اشعار سعدی اند. این آثار به سنت تصویرسازی ایرانی شباهت دارند و همانند رقعه های قدیمی، عقدنامه ها و سفرنامه هاست.