دبیرستان کمال از قدیمی ترین مدارس آموزش متوسطه تهران است که در سال ۱۳۳۶ در منطقه نارمک تهران احداث شد. این دبیرستان جزو بهترین و مدارس برند تهران نیز به حساب می آید و بخش عمده این برند بودن به دلیل خروجی های موفق دوازدهمی ها است .
اوایل دههٔ اول پس از جنگ جهانی دوم حاج شیخ عباسعلی اسلامی امتیاز دبستان اسلامی را برای نخستین بار گرفت و زیر عنوان جامعهٔ تعلیمات اسلامی، مدرسه ای در محلهٔ منیریه بر پا کرد. در این مدرسه علاوه بر برنامه های درسی وزارت فرهنگ، قرآن، فقه و اصول عقاید اسلامی تدریس می گردید. مدارس جامعه به مرور دارای شعبی شد که تا پیش از انقلاب اسلامی ایران به ۸۴ باب مدرسه رسید. در کنار این مدارس چند مدرسهٔ دولتی دیگر از جمله البرز، دارالفنون، ادب، مرو و چند مدرسهٔ خارجی چون ژاندارک و رازی به وجود آمد. دکتر یدالله سحابی بنیان گذاری یک مدرسهٔ علمی و اصولی در سطح بالا و کیفیت برتر را که همزمان بتواند اصول دین و اخلاق و باورهای اسلامی و ملی را تقویت نماید پیشنهاد کردند. دکتر سحابی در آن سال ها ( ۱۳۲۹ ) عضو شورای عالی فرهنگ بود و تلاش می کرد تا یکی از خواسته هایش که طرح تأسیس دانش سرای تعلیمات دینی بود در آن شورا به تصویب برسد. حال زمان مناسبتری پیش آمده بود تا دومین خواستهٔ ایشان یعنی تأسیس مدرسه تحقق پیدا کند. از این رو صندوقی برای سرمایه گذاری علاقه مندان به مدرسه ایجاد شد.
در دوران حکومت ملی دکتر مصدق همزمان با تأسیس صندوق مسئلهٔ ناشناس بودن مالک زمین های نارمک برملا گشت و بانک ساختمانی موظف شد برای نیازمندان در آن مکان خانه سازی کنند. از این رو دکتر سحابی و یارانش به فکر تهیه زمین در شهرک جدید افتادند تا مدرسه ای بزرگ تأسیس نمایند. چون تقاضای زمین می بایست از طرف یک شخصیت فرهنگی باشد از شیخ عباسعلی اسلامی خواسته شد که وی این تقاضا را بنماید. زمین هم از سوی بانک ساختمانی واگذار گردید و با پولی که در صندوق گرد آمده بود و با کمک مردم بنای مدرسهٔ کمال نهاده شد و وزارت فرهنگ نیز در تاریخ ۱۰/۱۰/۱۳۳۶ طبق رای نهصد و چهل و دومین جلسه شورای عالی فرهنگ اجازهٔ تأسیس دبیرستان کمال را صادر نمود. مدرسه در زمینی به مساحت بالغ بر ۶۵۰۰ متر مربع بنا گردید. ساختمان آن در سه طبقه و در طی دو سال به پایان رسید. مخارج مدرسه توسط اشخاص خیّر و نیکوکار و کمک های فرهنگی و اوقافی و نیز کمک سید حسین طباطبایی بروجردی فراهم گردید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاوایل دههٔ اول پس از جنگ جهانی دوم حاج شیخ عباسعلی اسلامی امتیاز دبستان اسلامی را برای نخستین بار گرفت و زیر عنوان جامعهٔ تعلیمات اسلامی، مدرسه ای در محلهٔ منیریه بر پا کرد. در این مدرسه علاوه بر برنامه های درسی وزارت فرهنگ، قرآن، فقه و اصول عقاید اسلامی تدریس می گردید. مدارس جامعه به مرور دارای شعبی شد که تا پیش از انقلاب اسلامی ایران به ۸۴ باب مدرسه رسید. در کنار این مدارس چند مدرسهٔ دولتی دیگر از جمله البرز، دارالفنون، ادب، مرو و چند مدرسهٔ خارجی چون ژاندارک و رازی به وجود آمد. دکتر یدالله سحابی بنیان گذاری یک مدرسهٔ علمی و اصولی در سطح بالا و کیفیت برتر را که همزمان بتواند اصول دین و اخلاق و باورهای اسلامی و ملی را تقویت نماید پیشنهاد کردند. دکتر سحابی در آن سال ها ( ۱۳۲۹ ) عضو شورای عالی فرهنگ بود و تلاش می کرد تا یکی از خواسته هایش که طرح تأسیس دانش سرای تعلیمات دینی بود در آن شورا به تصویب برسد. حال زمان مناسبتری پیش آمده بود تا دومین خواستهٔ ایشان یعنی تأسیس مدرسه تحقق پیدا کند. از این رو صندوقی برای سرمایه گذاری علاقه مندان به مدرسه ایجاد شد.
در دوران حکومت ملی دکتر مصدق همزمان با تأسیس صندوق مسئلهٔ ناشناس بودن مالک زمین های نارمک برملا گشت و بانک ساختمانی موظف شد برای نیازمندان در آن مکان خانه سازی کنند. از این رو دکتر سحابی و یارانش به فکر تهیه زمین در شهرک جدید افتادند تا مدرسه ای بزرگ تأسیس نمایند. چون تقاضای زمین می بایست از طرف یک شخصیت فرهنگی باشد از شیخ عباسعلی اسلامی خواسته شد که وی این تقاضا را بنماید. زمین هم از سوی بانک ساختمانی واگذار گردید و با پولی که در صندوق گرد آمده بود و با کمک مردم بنای مدرسهٔ کمال نهاده شد و وزارت فرهنگ نیز در تاریخ ۱۰/۱۰/۱۳۳۶ طبق رای نهصد و چهل و دومین جلسه شورای عالی فرهنگ اجازهٔ تأسیس دبیرستان کمال را صادر نمود. مدرسه در زمینی به مساحت بالغ بر ۶۵۰۰ متر مربع بنا گردید. ساختمان آن در سه طبقه و در طی دو سال به پایان رسید. مخارج مدرسه توسط اشخاص خیّر و نیکوکار و کمک های فرهنگی و اوقافی و نیز کمک سید حسین طباطبایی بروجردی فراهم گردید.
wiki: دبیرستان کمال