دبیج. [ دِب ْ بی ] ( ع اِ ) کس : ما فی الدار دبیج ؛ نیست در خانه کسی. ( منتهی الارب ). ما بالدار دَبی. ( منتهی الارب ). ما بالدار دبیج ؛ ای احد. ( مهذب الاسماء ).
