دبوره

خداوند را به دلیری سروران اسرائیل و برای حاضر شدن مردم آن به اراده ستایش گویید. ای پادشاهان بشنوید و ای سروران گوش بسپارید؛ من خداوند را خواهم سرایید و یهوه را ستایش خواهم گفت. ای خداوند وقت بیرون آمدنت از سعیر و از صحرای ادوم زمین لرزیدن گرفت و آسمان تندخو گشت و ابرها باران افشانید. کوه ها در حضور یهوه فروریزد و صحرای سینا در حضور یهوه به لرزش افتد. در روزهای شمجر پسر عناث و یاعیل شاه راه ها واگذاشته شدند و رهگذران از راه های کج رفتند. در اسرائیل سروران نابود گشتند و داوری ایشان از میان رفت تا آن که من دبوره برخاستم و همچون مادر اسرائیل در میان شما پدیدار گشتم. ایشان خدایان جدید برگزیدند، آنگاه که در پیش دروازه ها جنگ بود، در میان چهل هزار اسرائیل سپر و نیزه ای به چشم نیامد. قلب من با سروران اسرائیل، و با آنان که از میان قوم به اراده حاضر شدند، خداوند را ستایش خواهد گفت. ای کسانی که بر خران سفید سوارید و در محکمه می نشینید و در راه رفتار می کنید؛ سرود را بسرایید. بسبب آواز کسانی که در جای کشیدن آب ها غنایم را تقسیم می کنند؛ در آنجا اعمال صادق یهوه را به سروران اسرائیل بیان می دارند، آنگاه که قوم به دروازه ها فرود آیند. بیدار شو، ای دبوره، بلکه آگاهانه سرودی بخوان. برخیز ای باراق پسر ابینعام و اسیران خود را ببند. آنگاه گفتم ای برجای ماندگان به زیر آیید، ای قوم به خلاف نیرومندان به زیر آیید. ای خداوند از برای من به خلاف شجاعان به زیر آی. از بنی افرایم که در عمالیق ریشه زدند و در پشت ایشان تو ای بنیامین با قوم هایت و سروران بنی ماکیر و از زبولون کسانی که تعلیمی سان بینی می کشیدند به زیر آمدند. با من که دبوره ام سروران یساکار و بنی یساکار چون باراق به پایش به دره روان گشتند، زیرا که در تقسیمات رئوبن تدبیرات قلوب بزرگ بود. چرا در میان آغل برای شنیدن نغمه شبابان نشستی. جلعاد به آن طرف اردن ساکن شد و دان در کشتی ها چرا ماند و اشیر به کنار دریا نشست و در بندرهایش قرار گرفت. زبولون و نفتالی قومی بودند که در مقام های بلند صحرا جان خویشتن را تا به مرگ به مقام خطر انداختند. پادشاهان آمده نبرد می کردند، آنگاه شاهان کنعان در تعناک نزد آب های مجده جنگ کردند اما پاره ای نقره نبردند. از آسمان جنگ کردند ستاره ها در منازل خودشان بر سیسرا جنگ افزار گرفتند. رود قشون بلکه رود قدیم رود قیشون ایشان را ربود، ای جان من تو شجاعان را پایمال کردی. آنگاه سم اسبان از جهندگی بلکه از جهندگی سواران ایشان شکسته شدند؛ و یاعیل زن حیبر قینی بود که از زنان چادرنشین است که برکت یافته. هنگامی که سیسرا آب خواست به وی شیر داد و در ظرف بزرگان ماست از برای او آورد. دست خود را به میخ دراز کرده، سیسرا را زده، سرش را کوفت و شقیقه اش را به میخ دوخت.