دبوان

لغت نامه دهخدا

دبوان. [ ] ( اِخ ) صاحب مجمل التواریخ والقصص گوید نام زنی است از نژاد پیغامبران در دوران آشفتگی قوم بنی اسرائیل. ( مجمل التواریخ و القصص ص 141 ). اما در مآخذ تاریخی و ازآن جمله تاریخ طبری نام وی بصورتهای دبورا و دلوان و دیوار ضبط شده است و صورت صحیح کلمه معلوم نیست.

پیشنهاد کاربران

بپرس