دبه خایه. [ دَب ْ ب َ / ب ِ ی َ / ی ِ ] ( ص مرکب ) غُر. فنج. ( فرهنگ اسدی ). مبتلی به مرض فتق. خداوند علت دبه خایگی. مفتوق. مبتلا به فتق بیضه. مأدور. آدر. ( منتهی الارب ). بادخایه. مرد بزرگ خایه. ( آنندراج ). کسی که فتق داشته باشد. کسی که دارای خایه های کلان باشد. ( ناظم الاطباء ).مبتلا به تناس. دبه. رجوع به دبه در این معنی شود.
فرهنگ عمید
مردی که دچار بیماری فتق باشد و خایه اش ورم کرده باشد.
