دبرک

لغت نامه دهخدا

دبرک. [ ] ( ع اِ ) چوگان. مطرق. طبطاب. || چماق. ( دزی ج 1 ص 423 ).

پیشنهاد کاربران

رضا گلین شریف دینی
دبرک ( dabreck ) : در گویش مازندرانی به معنای شوک شدید و ترس ناگهانی است که فرد بعد از مواجه با اقدامی سریع و شنیدن خبر غیر منتظره دچار آن می شود.

بپرس