دایگانی

لغت نامه دهخدا

دایگانی. [ ی َ / ی ِ ] ( حامص ) دایگی. پرورشگری. عمل دایگان. عمل دایه. حضانت :
ازآن مهتران چار زن برگزید
که اندر گهر بد نژادش پدید
دو تازی دو دهقان ز تخم کیان
ببستند بر دایگانی میان.
فردوسی.
چو خوزانی بگاه دایگانی
چو نابینا بگاه دیده بانی.
فخرالدین اسعد ( ویس و رامین ).
دورانش بحکم دایگانی
پرورد بشیر مهربانی.
نظامی.

فرهنگ معین

( ~. ) (حامص . ) ۱ - پرورش کودک . ۲ - دلسوزی و محبت مادری .

فرهنگ عمید

شیر دادن و پروردن کودک، دایگی، دایگی کردن، دایه بودن.

پیشنهاد کاربران

بپرس