دایت ملی ( به ژاپنی: 国会 ) به قوه مقننه دومجلسی کشور ژاپن گفته می شود که از مجلس مشاوران و مجلس نمایندگان تشکیل شده است. به موجب اصل ۴۱ قانون اساسی ژاپن، این نهاد تنها مرجع قانون گذاری و همچنین عالیرتبه ترین ارگان حکومتی در این کشور محسوب می شود.
... [مشاهده متن کامل]
اگرچه قدمت پارلمان در کشور ژاپن به دوره میجی بازمی گردد، دایت ملی به شکل کنونی در سال ۱۹۴۷ تأسیس شده است.
کلیه اعضای هر دو مجلس در انتخابات مستقیم توسط شهروندان ژاپنی انتخاب می شوند.
هر دو مجلس به طور مستقیم تحت سیستم رأی گیری موازی انتخاب می شوند و قانون اساسی تضمین کرده که هیچ تبعیضی مانند «نژاد، عقاید، جنسیت، موقعیت اجتماعی، منشا خانوادگی، تحصیلات، دارایی یا درآمد» در مورد صلاحیت های هر یک از اعضا وجود ندارد؛ بنابراین دایت ملی حاکمیت مردم ژاپن است.
مسئولیت های دایت ملی شامل وضع قوانین، تصویب بودجه ملی سالانه، تصویب نتیجه معاهدات و انتخاب نخست وزیر است. علاوه بر این، دایت ملی این قدرت را دارد که پیش نویس اصلاحیه قانون اساسی را آغاز کند، که در صورت تصویب، قبل از اعلامیه توسط امپراتور، باید به نام مردم برای تصویب در همه پرسی گذاشته شود. همچنین قانون اساسی ژاپن هر دو مجلس را قادر می سازد تا در رابطه با دولت تحقیق کنند، خواستار حضور و شهادت شهود و تهیه سوابق شوند، و هر یک از دو مجلس می تواند، به منظور پاسخگویی و ادای توضیحات، هر موقع که لازم باشد نخست وزیر یا وزیران را احضار کند. دایت ملی قادر به استیضاح قضات دادگاه نیز هست که بخاطر رفتارهای جنایتکارانه یا نامنظم محکوم شده اند. قانون اساسی، روش های رأی گیری، تعداد اعضای هر مجلس و سایر موارد مربوط به روش انتخاب هر یک از اعضای مجلس را مشخص نکرده و بنابراین، مجاز است که توسط قانون تعیین شود.
طبق مفاد قانون اساسی و طبق قانون، همه بزرگسالان بالای ۱۸ سال واجد شرایط حق رأی عمومی هستند که می توانند به صورت رأی گیری مخفی هم رای بدهند، و کسانی که انتخاب می شوند در هنگام برگزاری جلسه دایت ملی، از محافظت برخوردارند. هر خانه مجلس وظیفه نظم بخشیدن به اعضای خود را دارد، و همه جلسات علنی است مگر اینکه دو سوم یا بیشتر اعضای حاضر در آن تصویب کنند که جلسه غیر علنی باشد. دایت ملی به منظور رسمیت یافتن جلسات، به حضور حداقل یک سوم مجموع اعضا نیاز دارد. در مورد مصوبه ها و موضوعات، اکثریت حاضران مجلس تصمیم گیری می کنند، مگر اینکه قانون اساسی خلاف آن را بیان کند، و در صورت تساوی رای، رئیس هیئت جلسه حق تصمیم گیری در مورد موضوع را دارد. نمی توان یک عضو را اخراج کرد، مگر اینکه اکثریت دو سوم یا بیشتر اعضای حاضر مصوبه ای را برای آن تصویب کنند و حل و فصل اختلافات در مورد صلاحیت اعضای هر مجلس به عهده همان مجلس خواهد بود.
... [مشاهده متن کامل]
اگرچه قدمت پارلمان در کشور ژاپن به دوره میجی بازمی گردد، دایت ملی به شکل کنونی در سال ۱۹۴۷ تأسیس شده است.
کلیه اعضای هر دو مجلس در انتخابات مستقیم توسط شهروندان ژاپنی انتخاب می شوند.
هر دو مجلس به طور مستقیم تحت سیستم رأی گیری موازی انتخاب می شوند و قانون اساسی تضمین کرده که هیچ تبعیضی مانند «نژاد، عقاید، جنسیت، موقعیت اجتماعی، منشا خانوادگی، تحصیلات، دارایی یا درآمد» در مورد صلاحیت های هر یک از اعضا وجود ندارد؛ بنابراین دایت ملی حاکمیت مردم ژاپن است.
مسئولیت های دایت ملی شامل وضع قوانین، تصویب بودجه ملی سالانه، تصویب نتیجه معاهدات و انتخاب نخست وزیر است. علاوه بر این، دایت ملی این قدرت را دارد که پیش نویس اصلاحیه قانون اساسی را آغاز کند، که در صورت تصویب، قبل از اعلامیه توسط امپراتور، باید به نام مردم برای تصویب در همه پرسی گذاشته شود. همچنین قانون اساسی ژاپن هر دو مجلس را قادر می سازد تا در رابطه با دولت تحقیق کنند، خواستار حضور و شهادت شهود و تهیه سوابق شوند، و هر یک از دو مجلس می تواند، به منظور پاسخگویی و ادای توضیحات، هر موقع که لازم باشد نخست وزیر یا وزیران را احضار کند. دایت ملی قادر به استیضاح قضات دادگاه نیز هست که بخاطر رفتارهای جنایتکارانه یا نامنظم محکوم شده اند. قانون اساسی، روش های رأی گیری، تعداد اعضای هر مجلس و سایر موارد مربوط به روش انتخاب هر یک از اعضای مجلس را مشخص نکرده و بنابراین، مجاز است که توسط قانون تعیین شود.
طبق مفاد قانون اساسی و طبق قانون، همه بزرگسالان بالای ۱۸ سال واجد شرایط حق رأی عمومی هستند که می توانند به صورت رأی گیری مخفی هم رای بدهند، و کسانی که انتخاب می شوند در هنگام برگزاری جلسه دایت ملی، از محافظت برخوردارند. هر خانه مجلس وظیفه نظم بخشیدن به اعضای خود را دارد، و همه جلسات علنی است مگر اینکه دو سوم یا بیشتر اعضای حاضر در آن تصویب کنند که جلسه غیر علنی باشد. دایت ملی به منظور رسمیت یافتن جلسات، به حضور حداقل یک سوم مجموع اعضا نیاز دارد. در مورد مصوبه ها و موضوعات، اکثریت حاضران مجلس تصمیم گیری می کنند، مگر اینکه قانون اساسی خلاف آن را بیان کند، و در صورت تساوی رای، رئیس هیئت جلسه حق تصمیم گیری در مورد موضوع را دارد. نمی توان یک عضو را اخراج کرد، مگر اینکه اکثریت دو سوم یا بیشتر اعضای حاضر مصوبه ای را برای آن تصویب کنند و حل و فصل اختلافات در مورد صلاحیت اعضای هر مجلس به عهده همان مجلس خواهد بود.
