دایات

لغت نامه دهخدا

دایات. ( معرب ، اِ ) ج ِ دایه فارسی : و دفع المولود الی الخواطن والدایات. ( دزی ج 1 ص 420 ). رجوع به دایه شود.
- ذات دایات ؛ که او را دایه ها باشد و آن تعبیر از زنی است شوی کرده که هر روز زنان دیگر پرستاری و تیمار داری او کنند. ( از دزی ج 1 ص 420 ).

دأیات. [ دَ ءَ ] ( ع اِ ) ج ِ دَأی. رجوع به دأی شود. || سه ضلع کتف از هر سو. ( منتهی الارب ).

دأیات. [ دَ ءَ ] ( ع اِ ) ج ِ دأیة. رجوع به دایة.

پیشنهاد کاربران

بپرس