داکشایانی

داکشایانی یا ساتی ( سانسکریت: सती ) ایزدبانوی نیکبختی در زناشویی و دیرزیوی در آئین هندو است. زنان هندو وی را نماز برده و از وی طول عمر شوهرانشان را طلب می کنند. داکشایانی نمودی از دوی و نخستین همسر شیوا ( همسر شیوا پیش از پروتی ) است. او دختر داکشا بود. او که نتوانست بدخویی پدرش داکشا را با شوهرش تاب بیاورد، خود را در آتش سوزانید و از آن پس ساتی ( مادینه سات، زن راستین یا زن وفادار ) نامیده شد. واژه ساتی از آن پس برای هر زن بیوه یا زن پاکدامن و نیز برای اشاره به آئین خودسوزی زنان هندو به کار می رود.
در هند باستان نیز زن را پس از مرگ شوهرش می سوزانیدند که به این رسم ساتی گفته می شد. در هند باستان این رسم اهمیت فرهنگی و دینی بسیاری داشت و نشانه وفاداری زن به شوهر تلقی می شد. هر چند بیشتر ساتی ها به صورت داوطلبانه انجام می گرفت اما فشارهای خانوادگی و اجتماعی و اجبارها زن را به شرکت در این مراسم وامی داشت. رسم ساتی هم در بین زنان عادی و هم در بین زنان اشرافی رایج بود و یک فریضه دینی محسوب می شد. سال ها بعد با به قدرت رسیدن فرمان روایان مسلمان در هند، ساتی نمادین به وجود آمد که در این مراسم زن بیوه در کنار شوهر مرده خود زانو می زد و کلماتی را که نشانه وفاداری اوست بر زبان می آورد؛ بدون این که مجبور به سوزانیدن خود باشد.