داچک

لغت نامه دهخدا

داچک. [ چ َ ] ( اِ ) گوشواره. ( برهان ) ( جهانگیری ). داجک. شنف :
آن شیهه ای که مرکب تندت همی زند
بر خنگ آسمان چو نوای چکاوک است
وان نعل کهنه ای که بیفتد زپای او
در گوش اختران فلک لعل داچک است.
شرف شفروه [ در صفت اسب ممدوح ].

فرهنگ فارسی

گوشواره

فرهنگ عمید

گوشواره.

جدول کلمات

گوشواره

پیشنهاد کاربران

گوشواره
داچک= برادر کوچک
تفسیر امروزی ۱۴۰۱
سلام اقای مبپرپینزمزم
داچک = داشک = داش ک = داداش ک = برادر کوچک
معنی "وقدی من خشاب مزدم ط موز بودی داچک" چیست؟

بپرس