دأداءه
لغت نامه دهخدا
دأداءة. [ دَ دَ ءَ ] ( ع مص ) سخت دویدن شتر یا تیز رفتن. دِئداء. || دویدن اسب. || رفتن بر نشان قدم کسی. || جنبانیدن چیزی را. || ساکن گردانیدن چیزی را. ( از لغات اضداد است ) || پوشیدن چیزی را به چیزی. || آواز افتادن سنگ بر مسیل. || ازدحام و انبوهی. || آواز جنبانیدن کودک در گهواره. ( منتهی الارب ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید