دأداء

لغت نامه دهخدا

دأداء. [ دَ ] ( ع ص ) ( لیلة... )؛ سخت تاریک ( شب ). ( منتهی الارب ). دأداء. دأداة. دأداءة. ( منتهی الارب ). || قضا. || فراخ از قلعه ها و وادیها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || ( اِ ) آخر ماه. || شب بیست و پنجم و ششم و هفتم. || شب بیست و هشتم و نهم. || سه شب از آخر ماه. ( منتهی الارب ). و نیز رجوع به دیداء و دؤدوء شود. ج ، دَآدی. ( منتهی الارب ). || آخر شب از ماه. ( مهذب الاسماء ).

دأداء. [ دَ دَ ] ( ع ص ) دأداءة. دأداء. ( لیلة... )، دأداة. سخت تاریک ( شب ). ( از منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس