داویه

لغت نامه دهخدا

( داویة ) داویة. [ وی ی َ ] ( اِخ ) دیویة. فرقه ای از اهل جنگهای صلیب. رجوع به نخبةالدهر دمشقی شود.
داویه. [ ی َ / وی ی َ ] ( ع اِ ) فلات. بیابان. ( مهذب الاسماء ). دَوّ. ( منتهی الارب ). بیابان. دوی ( منسوباً )؛ بیابانی. ( منتهی الارب ).

فرهنگ فارسی

فرقهای از اهل جنگهای صلیب

پیشنهاد کاربران

بپرس