داوید مگردچیان داویدیانس ( انگلیسی: David Mghrdichian Davvidians ) معروف به حکیم داودخان پزشک اهل ارمنستان که در دربار قاجار فعال بود.
حدوداً در سال ۱۷۸۷ میلادی ( ۱۱۶۶ خورشیدی ) در ایالت آرارات، ارمنستان متولد گردید. برخی زادگاه او را شیراز و برخی دیگر امپراتوری عثمانی می دانند. بعد از تحصیلات اولیه در زادگاهش در سال ۱۸۰۵ ( ۱۱۸۴ ) جهت تحصیل پزشکی به هند رفت و در سال ۱۸۱۲ ( ۱۱۹۱ ) از کالج پزشکی کلکته فارغ التحصیل شد و در ارتش انگلستان استخدام گردید.
... [مشاهده متن کامل]
در سال شیوع بیماری وبا در هندوستان تشخیص علائم و عواقب و درمان این مرض مهلک و همه گیر به طور وسیع مطالعاتی نمود و تحقیقاتش را در رساله ای به یادگار گذاشت که بعدها در یک کنگرهٔ بین المللی پزشکی در پاریس به سال ۱۹۲۲ ( ۱۳۰۱ ) ارائه گردید و مورد تحسین قرار گرفت.
در سال ۱۸۲۲ یا ۱۸۲۳ دکتر داوید جهت تکمیل علم پزشکی از طریق تفلیس به انگلستان رفت و بعد از چندین سال اقامت در آن کشور و کسب اطلاعات و مهارت بیشتر در سال ۱۸۳۱ ( ۱۲۱۰ ) به ایران آمد و در تهران پزشک مخصوص فتحعلی شاه قاجار شد و به دریافت لقب خان و نشان شیر و خورشید گوهرنشان افتخار نائل گردید. پس از درگذشت فتحعلی شاه حکیم داودخان پزشک مخصوص محمدشاه قاجار شد.
وی در سال ۱۸۴۴ به فرمان محمدشاه برای مداوای شاهزاده داوید ملیکیانس به اصفهان رفت. منوچهرخان معتمدالدوله والی اصفهان از محمدشاه تقاضا کرد که حکیم داودخان را به ریاست پزشکان اصفهان برگزیند. شاه قاجار با تقاضای منوچهرخان موافقت کرد.
بنا به روایت مسروپ تاغیادیان حکیم داودخان به سبب مهارت در طبابت و انسان دوستی به پزشک فداکار و خدمتگزار خدا ملقب گردیده بود.
حکیم داودخان دو فرزند به نام های سوقومون خان ( سلیمان خان ) و هونان خان داشت. سلیمان خان در رشته مهندسی در انگلستان تحصیل کرده بود. او چند سال در مدرسه پزشکی تدریس کرد. هونان خان یکی از پزشکان حازق دربار قاجار بود.
حکیم داودخان در سال ۱۸۵۲ میلادی ( ۱۲۳۱ خورشیدی ) ضمن فعالیت برای درمان یک بیماری همه گیر در ایران خود نیز بدان بیماری تیفوس مبتلا شد و درگذشت. وی در کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس مقدس، تهران به خاک سپرده شده است.
حدوداً در سال ۱۷۸۷ میلادی ( ۱۱۶۶ خورشیدی ) در ایالت آرارات، ارمنستان متولد گردید. برخی زادگاه او را شیراز و برخی دیگر امپراتوری عثمانی می دانند. بعد از تحصیلات اولیه در زادگاهش در سال ۱۸۰۵ ( ۱۱۸۴ ) جهت تحصیل پزشکی به هند رفت و در سال ۱۸۱۲ ( ۱۱۹۱ ) از کالج پزشکی کلکته فارغ التحصیل شد و در ارتش انگلستان استخدام گردید.
... [مشاهده متن کامل]
در سال شیوع بیماری وبا در هندوستان تشخیص علائم و عواقب و درمان این مرض مهلک و همه گیر به طور وسیع مطالعاتی نمود و تحقیقاتش را در رساله ای به یادگار گذاشت که بعدها در یک کنگرهٔ بین المللی پزشکی در پاریس به سال ۱۹۲۲ ( ۱۳۰۱ ) ارائه گردید و مورد تحسین قرار گرفت.
در سال ۱۸۲۲ یا ۱۸۲۳ دکتر داوید جهت تکمیل علم پزشکی از طریق تفلیس به انگلستان رفت و بعد از چندین سال اقامت در آن کشور و کسب اطلاعات و مهارت بیشتر در سال ۱۸۳۱ ( ۱۲۱۰ ) به ایران آمد و در تهران پزشک مخصوص فتحعلی شاه قاجار شد و به دریافت لقب خان و نشان شیر و خورشید گوهرنشان افتخار نائل گردید. پس از درگذشت فتحعلی شاه حکیم داودخان پزشک مخصوص محمدشاه قاجار شد.
وی در سال ۱۸۴۴ به فرمان محمدشاه برای مداوای شاهزاده داوید ملیکیانس به اصفهان رفت. منوچهرخان معتمدالدوله والی اصفهان از محمدشاه تقاضا کرد که حکیم داودخان را به ریاست پزشکان اصفهان برگزیند. شاه قاجار با تقاضای منوچهرخان موافقت کرد.
بنا به روایت مسروپ تاغیادیان حکیم داودخان به سبب مهارت در طبابت و انسان دوستی به پزشک فداکار و خدمتگزار خدا ملقب گردیده بود.
حکیم داودخان دو فرزند به نام های سوقومون خان ( سلیمان خان ) و هونان خان داشت. سلیمان خان در رشته مهندسی در انگلستان تحصیل کرده بود. او چند سال در مدرسه پزشکی تدریس کرد. هونان خان یکی از پزشکان حازق دربار قاجار بود.
حکیم داودخان در سال ۱۸۵۲ میلادی ( ۱۲۳۱ خورشیدی ) ضمن فعالیت برای درمان یک بیماری همه گیر در ایران خود نیز بدان بیماری تیفوس مبتلا شد و درگذشت. وی در کلیسای تادئوس و بارتوقیمئوس مقدس، تهران به خاک سپرده شده است.
