[ویکی فقه] اَنْطاکی ، داوود بن عمر (د مکه ، ۱۰۰۷ یا ۱۰۰۸ق /۱۵۹۸ یا ۱۵۹۹م )، پزشک نامدار، ادیب ، فیلسوف و متکلم نابینای انطاکی ، مشهور به ضریر و بصیر است.
از سالزاد او اطلاعی در دست نیست و آنچه در برخی منابع متأخر در این باره آمده است ، بی اساس به نظر می رسد. مهم ترین مأخذ درباره احوال و آثار او مطالبی است که محمد بن احمد طالوی ارتقی دمشقی از خود انطاکی شنیده ، و در کتاب سانحات خود نقل کرده است . براساس این گزارش ، داوود بن عمر در انطاکیه (واقع در ترکیه کنونی ) زاده شد و از بدو تولد نابینا و تا ۷ سالگی فلج بود. با این همه ، در خردسالی قرآن و مقدمات زبان عربی را در زادگاه خود - دهکده حبیب نجار - فراگرفت ، تا آنکه فاضلی ایرانی به نام محمد شریف که استعداد انطاکی را به فراگیری علوم مشاهده کرد، نخست به درمان بیماری فلج او پرداخت و سپس منطق ، ریاضیات و علوم طبیعی و زبان یونانی را به او آموخت . داوود پس از درگذشت پدر ، به قصد مهاجرت به مصر به شهرهای ساحلی شام سفر کرد و در جبل عامل و دمشق به محضر دانشمندان رفت و سرانجام وارد مصر شد. طالوی که چند بار با انطاکی دیدار داشته ، تسلط و حضور ذهن و دانش او را در علوم حکمی و طبیعی و ریاضیات ستوده است . از عبارات او چنین برمی آید که این مطالب را پیش از درگذشت انطاکی نوشته است و مورخان دیگر همچون ابن عماد و محبی هم غالباً خلاصه یا تمامی روایت طالوی را نقل کرده ، و تنها نکات اندکی بدان افزوده اند؛ حتی خفاجی که در نوجوانی نزد انطاکی پزشکی و علوم دیگر می آموخته ، هیچ اشاره ای به سرگذشت او نکرده است . به گفته علی خان مدنی رقبای انطاکی که از برتری علمی وی بر دیگران رنج می بردند، او را به الحاد متهم ساختند و انطاکی از بیم جان به مکه گریخت و به خدمت حسن بن ابی نمی ، شریف مکه درآمد و اندکی بعد در آن جا درگذشت . محبی درباره تشیع و عقاید وی سخن گفته ، و آورده است که وی کمتر از یک سال پس از ورود به مکه بر اثر بیماری درگذشت . محبی افزوده که برخی برآنند که انطاکی مسموم شده است .
از سالزاد او اطلاعی در دست نیست و آنچه در برخی منابع متأخر در این باره آمده است ، بی اساس به نظر می رسد. مهم ترین مأخذ درباره احوال و آثار او مطالبی است که محمد بن احمد طالوی ارتقی دمشقی از خود انطاکی شنیده ، و در کتاب سانحات خود نقل کرده است . براساس این گزارش ، داوود بن عمر در انطاکیه (واقع در ترکیه کنونی ) زاده شد و از بدو تولد نابینا و تا ۷ سالگی فلج بود. با این همه ، در خردسالی قرآن و مقدمات زبان عربی را در زادگاه خود - دهکده حبیب نجار - فراگرفت ، تا آنکه فاضلی ایرانی به نام محمد شریف که استعداد انطاکی را به فراگیری علوم مشاهده کرد، نخست به درمان بیماری فلج او پرداخت و سپس منطق ، ریاضیات و علوم طبیعی و زبان یونانی را به او آموخت . داوود پس از درگذشت پدر ، به قصد مهاجرت به مصر به شهرهای ساحلی شام سفر کرد و در جبل عامل و دمشق به محضر دانشمندان رفت و سرانجام وارد مصر شد. طالوی که چند بار با انطاکی دیدار داشته ، تسلط و حضور ذهن و دانش او را در علوم حکمی و طبیعی و ریاضیات ستوده است . از عبارات او چنین برمی آید که این مطالب را پیش از درگذشت انطاکی نوشته است و مورخان دیگر همچون ابن عماد و محبی هم غالباً خلاصه یا تمامی روایت طالوی را نقل کرده ، و تنها نکات اندکی بدان افزوده اند؛ حتی خفاجی که در نوجوانی نزد انطاکی پزشکی و علوم دیگر می آموخته ، هیچ اشاره ای به سرگذشت او نکرده است . به گفته علی خان مدنی رقبای انطاکی که از برتری علمی وی بر دیگران رنج می بردند، او را به الحاد متهم ساختند و انطاکی از بیم جان به مکه گریخت و به خدمت حسن بن ابی نمی ، شریف مکه درآمد و اندکی بعد در آن جا درگذشت . محبی درباره تشیع و عقاید وی سخن گفته ، و آورده است که وی کمتر از یک سال پس از ورود به مکه بر اثر بیماری درگذشت . محبی افزوده که برخی برآنند که انطاکی مسموم شده است .