داوردان
لغت نامه دهخدا
داوردان. ( اِخ ) نام دهی است در طرف غربی و یک فرسخی واسط. ( برهان ). یاقوت گوید از نواحی شرقی واسط و به یک فرسنگی آن است. از آنجاست احمدبن محمدبن علی بن الحسین انطاکی ابوالعباس معروف به ابن طلائی که پیری صالح و اهل قرآن بود، ببغداد در آمد و از ابی القاسم اسماعیل بن احمد سمرقندی و دیگران سماع حدیث کرد و به داوردان باز گردید و آنجا بریاضت و مجاهدت عمر گذارد و در 455 هَ. ق. درگذشت. ( معجم البلدان ). در داوردان دیری منسوب به حضرت حزقیل هست. ( قاموس الاعلام ترکی ).
داوردان. [ وَ ] ( اِخ ) نام دهقانی مالک زمینی که شهر واسط بر آن بنا شده است. ( الکامل ابن اثیر از حاشیه مجمل التواریخ و القصص ص 516 ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید