داو بردن

لغت نامه دهخدا

داو بردن. [ ب ُ دَ ] ( مص مرکب ) غالب آمدن در بچنگ آوردن نوبت بازی نرد و جز آن. بدست آوردن نوبت بازی پیش از حریف. نوبت بردن. دَو بردن. ( در تداول مردم قزوین ) :
از پسر نردباز داو گران تر ببر
وز دو کف سادگان ساتگنی کش بدم.
منوچهری.
بردم از نراد گیتی یک دو داو اندر سه زخم
گرچه از چار آخشیج و پنج در در ششدرم.
خاقانی.

فرهنگ فارسی

غالب آمدن در بچنگ آوردن نوبت بازی نرد و جز آن

پیشنهاد کاربران

بپرس