پارت های بزرگ نیرومند با اصالتی آریایی ایرانی
نژاد براساس پژوهش های ژنتیکی صورت گرفته بر اسکلت های باقی مانده از سکاها یا پارت در منطقه سیبری، کشور روسیه، هاپلوگروپ بخش عمده مردان سکایی متعلق به هاپلوگروپ R1a - z93 است، که این هاپلوگروپ عموما در قوم های هندو اروپایی وایرانی آریایی رایج است. این هاپلوگروپ بیشتر در نواحی شرقی ایران رایج است.
... [مشاهده متن کامل]
منبع . https://indo - european. eu/2019/04/scytho - siberians - of - aldy - bel - and - sagly - of - haplogroup - r1a - z93 - q1b - l54 - and - n/
نژاد براساس پژوهش های ژنتیکی صورت گرفته بر اسکلت های باقی مانده از سکاها یا پارت در منطقه سیبری، کشور روسیه، هاپلوگروپ بخش عمده مردان سکایی متعلق به هاپلوگروپ R1a - z93 است، که این هاپلوگروپ عموما در قوم های هندو اروپایی وایرانی آریایی رایج است. این هاپلوگروپ بیشتر در نواحی شرقی ایران رایج است.
... [مشاهده متن کامل]
منبع . https://indo - european. eu/2019/04/scytho - siberians - of - aldy - bel - and - sagly - of - haplogroup - r1a - z93 - q1b - l54 - and - n/
داهان، داهه، دائه، داهاس یا دهستان ( پارسی باستان: 𐎭𐏃𐎠; یونانی باستان: Δαοι; Δααι, Daai; Δαι, Dai; Δασαι, Dasai; لاتین: Dahae; چینی: 大益؛ پین یین: D�y� ) دسته هایی از قوم آریایی سکایی بودند، که در حاشیهٔ جنوب شرقی دریای مازندران و استپ های آسیای میانه ساکن بودند.
... [مشاهده متن کامل]
مکان
ایران شامل: استان خر اسان رضوی و استان خراسان شمالی و استان خراسان جنوبی و استان گلستان واستان های دیگر ایران را شامل می شود وترکمنستان و افغانستان
شاخه ها
پارنی، ژانثی و پیزوری
زبان
زبان سکایی یا زبان پارتی
آریان مورخ یونانی قرن اول میلادی در میان سپاه داریوش سوم هنگام جنگ با اسکندر، از سواران تیرانداز داهه نام می برد. استرابون جغرافی نگار یونانی، از سه شاخه داهه با نام های پرنی ( Aparni ) و خانتی ها ( xanthii ) و پیزوری ( pissuri ) یاد کرده است و آن ها را سکایی خوانده و نام داهه را یک نام کلی برای این قبایل دانسته است. استرابون قبیلهٔ پرنی را نزدیک ترین قبایل به ساتراپ هیرکانی و سکنهٔ شرق دریای خزر خوانده است؛ و قلمرو دو شاخه دیگر داهه ( Xanthii, Pissuri ) را تا نزدیکی سرزمین هرات باستان، گسترده دانسته است بنابر گزارش استرابون، ارشک یکم بنیان گذار شاهنشاهی اشکانی و از قبیله پرنی بوده است. شاهان اشکانی نیز تبارشان به پرنی ها می رسد. پرنی ها در پایان سده چهارم پ. م. از بقیه داهه ها جدا شده و به سوی غرب و ناحیه دریای خزر کوچ کردند.
تبار
این قوم با نام های مختلفی در تاریخ نامیده شده اند. یونانی باستان: Δάοι, Δάαι, Δαι, Δάσαι D�oi, D�ai, Dai, Dasai; به سانسکریت: Dasa; به چینی: 大益 Dayi از نمونه های این اسامی است. پس از اسلام این منطقه به دَهستان تغییر نام داد.
استرابو بروشنی قبایل داهه را با نام دقیق داهه ( dahae ) یاد کرده و از سه قبیله داهه با نام های پرنی ( Aparni ) و خانتی ( xanthii ) و پیزوری ( pissuri ) یاد کرده است و آنها را سکایی خوانده و نام داهه را یک نام کلی برای این قبایل دانسته و مکان جغرافیایی زندگی قبیله پرنی را نزدیک ترین به هیرکانی و دریای خزر خوانده است. [۳] هرودوت از قبیله ایی بنام دائویی ( D�oi ) یاد کرده و آن را همراه با قبایل ماردیان ها، دروپیکان ها و ساگارتیان ها، جز قبایل چادرنشین پارسی معرفی می کند. این نام همچنین در �کتیبه خدایی� خشایارشای اول هخامنشی، دیده شده است. [۱۰] که باتوجه به تفاوت آشکار نام داهه ( dahae ) در گزارش استرابو و با نام دائویی ( D�oi ) در گزارش هرودوت و همچنین دقت استرابو در توصیف کامل نام سه قبیله داهه و منطقه جغرافیایی زندگی قبیله پرنی داهه که بنابر گزارش استرابو، در نزدیکی دریای خزر و شمال هیرکانی ( جایی در سواحل شرق خزر ) بوده و همچنین استرابو یادآور شده است که ارشک یکم پادشاه سکایی تبار قبیله پرنی به همراه قبیله اش در ساحل رود اترک می زیسته است. این احتمال که داهه ها سکایی بوده باشند، بسیار درست تر هست.
منابع ها. Fran�ois de Blois, Willem Vogelsang, "DAHAE" in ENCYCLOP�DIA IRANICA, Vol. VI, Fasc. 6, pp. ۵۸۱–۵۸۲
Brunner, C. J ( 2006 ) . "PEOPLES OF IRAN ( 2 ) Pre - Islamic". ENCYCLOP�DIA IRANICA ( به انگلیسی ) . Vol. XIII. p. ۳۳۷–۳۴۴.
دیاکونوف، م. م. اشکانیان، ترجمه کریم کشاورز، تهران: ۱۳۷۸.
... [مشاهده متن کامل]
مکان
ایران شامل: استان خر اسان رضوی و استان خراسان شمالی و استان خراسان جنوبی و استان گلستان واستان های دیگر ایران را شامل می شود وترکمنستان و افغانستان
شاخه ها
پارنی، ژانثی و پیزوری
زبان
زبان سکایی یا زبان پارتی
آریان مورخ یونانی قرن اول میلادی در میان سپاه داریوش سوم هنگام جنگ با اسکندر، از سواران تیرانداز داهه نام می برد. استرابون جغرافی نگار یونانی، از سه شاخه داهه با نام های پرنی ( Aparni ) و خانتی ها ( xanthii ) و پیزوری ( pissuri ) یاد کرده است و آن ها را سکایی خوانده و نام داهه را یک نام کلی برای این قبایل دانسته است. استرابون قبیلهٔ پرنی را نزدیک ترین قبایل به ساتراپ هیرکانی و سکنهٔ شرق دریای خزر خوانده است؛ و قلمرو دو شاخه دیگر داهه ( Xanthii, Pissuri ) را تا نزدیکی سرزمین هرات باستان، گسترده دانسته است بنابر گزارش استرابون، ارشک یکم بنیان گذار شاهنشاهی اشکانی و از قبیله پرنی بوده است. شاهان اشکانی نیز تبارشان به پرنی ها می رسد. پرنی ها در پایان سده چهارم پ. م. از بقیه داهه ها جدا شده و به سوی غرب و ناحیه دریای خزر کوچ کردند.
تبار
این قوم با نام های مختلفی در تاریخ نامیده شده اند. یونانی باستان: Δάοι, Δάαι, Δαι, Δάσαι D�oi, D�ai, Dai, Dasai; به سانسکریت: Dasa; به چینی: 大益 Dayi از نمونه های این اسامی است. پس از اسلام این منطقه به دَهستان تغییر نام داد.
استرابو بروشنی قبایل داهه را با نام دقیق داهه ( dahae ) یاد کرده و از سه قبیله داهه با نام های پرنی ( Aparni ) و خانتی ( xanthii ) و پیزوری ( pissuri ) یاد کرده است و آنها را سکایی خوانده و نام داهه را یک نام کلی برای این قبایل دانسته و مکان جغرافیایی زندگی قبیله پرنی را نزدیک ترین به هیرکانی و دریای خزر خوانده است. [۳] هرودوت از قبیله ایی بنام دائویی ( D�oi ) یاد کرده و آن را همراه با قبایل ماردیان ها، دروپیکان ها و ساگارتیان ها، جز قبایل چادرنشین پارسی معرفی می کند. این نام همچنین در �کتیبه خدایی� خشایارشای اول هخامنشی، دیده شده است. [۱۰] که باتوجه به تفاوت آشکار نام داهه ( dahae ) در گزارش استرابو و با نام دائویی ( D�oi ) در گزارش هرودوت و همچنین دقت استرابو در توصیف کامل نام سه قبیله داهه و منطقه جغرافیایی زندگی قبیله پرنی داهه که بنابر گزارش استرابو، در نزدیکی دریای خزر و شمال هیرکانی ( جایی در سواحل شرق خزر ) بوده و همچنین استرابو یادآور شده است که ارشک یکم پادشاه سکایی تبار قبیله پرنی به همراه قبیله اش در ساحل رود اترک می زیسته است. این احتمال که داهه ها سکایی بوده باشند، بسیار درست تر هست.
منابع ها. Fran�ois de Blois, Willem Vogelsang, "DAHAE" in ENCYCLOP�DIA IRANICA, Vol. VI, Fasc. 6, pp. ۵۸۱–۵۸۲
Brunner, C. J ( 2006 ) . "PEOPLES OF IRAN ( 2 ) Pre - Islamic". ENCYCLOP�DIA IRANICA ( به انگلیسی ) . Vol. XIII. p. ۳۳۷–۳۴۴.
دیاکونوف، م. م. اشکانیان، ترجمه کریم کشاورز، تهران: ۱۳۷۸.
