دانیگال (Donegal)
بخشی کوهستانی در شمال غربی جمهوری ایرلند. از سه طرف به اقیانوس اطلس محدود شده است و با بخش های لانْدِن دری، تیرون و فِرْمَنِه (ایرلند شمالی)، و لیتریم (جمهوری ایرلند) مرز مشترک دارد. ۴۸۳۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱۳۰هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). مرکزش لیفورد است. بزرگ ترین شهر این بخش بَلیشنن است و بازارشهر و بندر دانیگال در رأس خلیج دانیگال در جنوب غربی قرار دارد. شرایط نامساعد اقلیمی دانیگال بخش عمدۀ آن را به سرزمینی بایر تبدیل کرده، اما خاک منطقه در بعضی نقاط برای کشت سیب زمینی، جو دوسر و جو مناسب است. فعالیت های تجاری آن عبارت اند از پرورش گاو و گوسفند، تولید پارچه های نخی و پشمی و قالی. گردشگری آن نیز اهمیت بسیار دارد؛ مناظر طبیعی و آثار باستان شناختی و تاریخی، و قلعه های دانیگال و گلِنوِی و همچنین پارک ملی گِلنوِی از جاذبه های گردشگری این بخش به شمار می روند. طرح برقابی رود اِرْن (۱۹۵۲)، ساخت دریاچۀ مصنوعی وسیع (به وسعت ۴۰۵ هکتار) و همچنین نیروگاه را در بلیشنن در پی داشت. دانیگال ناحیه ای کوهستانی با مناظر طبیعی تماشایی است و از لحاظ زمین شناسی ادامۀ بلندی های اسکاتلند به شمار می رود. خط ساحلی آن نامنظم است و شبه جزیرههایی با صخره های بلند در شمال منطقه وجود دارد. نزدیک ساحل جزایر فراوان دیده می شود. بلندترین کوه دانیگال، ۷۵۲ متر ارتفاع دارد. دانیگال دارای آثار زیادی از عصر مفرغ و اوایل دورۀ مسیحیت، و همچنین استحکامات قدیمی است. مهم ترین آن ها قلعۀ سنگی مدور، متعلق به حدود ۱۷۰۰پ م است که برای پادشاهان آلستر ساخته شد.
بخشی کوهستانی در شمال غربی جمهوری ایرلند. از سه طرف به اقیانوس اطلس محدود شده است و با بخش های لانْدِن دری، تیرون و فِرْمَنِه (ایرلند شمالی)، و لیتریم (جمهوری ایرلند) مرز مشترک دارد. ۴۸۳۰ کیلومتر مربع مساحت و ۱۳۰هزار نفر جمعیت دارد (۱۹۹۶). مرکزش لیفورد است. بزرگ ترین شهر این بخش بَلیشنن است و بازارشهر و بندر دانیگال در رأس خلیج دانیگال در جنوب غربی قرار دارد. شرایط نامساعد اقلیمی دانیگال بخش عمدۀ آن را به سرزمینی بایر تبدیل کرده، اما خاک منطقه در بعضی نقاط برای کشت سیب زمینی، جو دوسر و جو مناسب است. فعالیت های تجاری آن عبارت اند از پرورش گاو و گوسفند، تولید پارچه های نخی و پشمی و قالی. گردشگری آن نیز اهمیت بسیار دارد؛ مناظر طبیعی و آثار باستان شناختی و تاریخی، و قلعه های دانیگال و گلِنوِی و همچنین پارک ملی گِلنوِی از جاذبه های گردشگری این بخش به شمار می روند. طرح برقابی رود اِرْن (۱۹۵۲)، ساخت دریاچۀ مصنوعی وسیع (به وسعت ۴۰۵ هکتار) و همچنین نیروگاه را در بلیشنن در پی داشت. دانیگال ناحیه ای کوهستانی با مناظر طبیعی تماشایی است و از لحاظ زمین شناسی ادامۀ بلندی های اسکاتلند به شمار می رود. خط ساحلی آن نامنظم است و شبه جزیرههایی با صخره های بلند در شمال منطقه وجود دارد. نزدیک ساحل جزایر فراوان دیده می شود. بلندترین کوه دانیگال، ۷۵۲ متر ارتفاع دارد. دانیگال دارای آثار زیادی از عصر مفرغ و اوایل دورۀ مسیحیت، و همچنین استحکامات قدیمی است. مهم ترین آن ها قلعۀ سنگی مدور، متعلق به حدود ۱۷۰۰پ م است که برای پادشاهان آلستر ساخته شد.
wikijoo: دانیگال