دانیِلی، جِیْمْز فرِدْریْک (۱۹۱۱ـ۱۹۸۴)(Danielli, James Frederic)
یاخته شناس انگلیسی . فرضیه ای عرضه کرد که بنا بر آن، ساختار مولکولی غشای یاخته ای به شکل ساندویچی متشکل از دو لایه پروتئین است. در ۱۹۴۳، دانیلی و هیو داوسون نظریۀ خود را دربارۀ انتقال مواد از خلال غشا در کتاب نفوذپذیری غشاهای طبیعی منتشر کردند. تحقیقات آن ها اساس تحقیقات فیزیولوژیست ها و زیست شناسان یاخته ای بعد قرار گرفت که در زمینۀ نقش غشا در فعالیت های متفاوت یاخته ای پژوهش می کردند. تحقیق عمدۀ دانیلی در زمینۀ ساختار و خواص فیزیکی غشاهای یاخته صورت گرفت. او و داوسون پیشنهاد کردند که غشای یاخته به شکل ساندویچی متشکل از دو لایۀ فسفولیپیدی، لیپیدی حاوی گروه های فسفات، واقع بین دو لایه از پروتئین های کروی است که پروتئین هایی با ساختار کلافی سه بعدی اند. فسفولیپیدها آمفی پاتیک، دارای بخش آب گریز و بخش آب دوست،اند. در مدل داوسون ـ دانیلی، بخش های آب گریز مولکول های فسفولیپید به سمت داخل دو لایه و بخش های آب دوست در سمت بیرون غشا قرار می گیرند. در دهۀ ۱۹۵۰، با تصاویر میکروسکوپ الکترونی مشخص شد که غشاهای یاخته ای نازک تر از آن اند که لایه های پوشاننده ای از پروتئین های کروی، مطابق پیشنهاد دانیلی و داوسون، داشته باشند. با این همه، رنگ آمیزی غشاهای یاخته ای با فلزات سنگین ساختاری را نشان داد که با دو لایۀ پیشنهادی دانیلی و داوسون مطابقت می کرد. در ۱۹۷۲، سینگر و ویلیام نیکلسون در مدل داوسون ـ دانیلی تجدیدنظر کردند و پروتئین ها را نه به شکل لایه هایی در طرفین غشا، بلکه به شکل پروتئین هایی در مدل خود نشان دادند که از میان غشا می گذرند.
یاخته شناس انگلیسی . فرضیه ای عرضه کرد که بنا بر آن، ساختار مولکولی غشای یاخته ای به شکل ساندویچی متشکل از دو لایه پروتئین است. در ۱۹۴۳، دانیلی و هیو داوسون نظریۀ خود را دربارۀ انتقال مواد از خلال غشا در کتاب نفوذپذیری غشاهای طبیعی منتشر کردند. تحقیقات آن ها اساس تحقیقات فیزیولوژیست ها و زیست شناسان یاخته ای بعد قرار گرفت که در زمینۀ نقش غشا در فعالیت های متفاوت یاخته ای پژوهش می کردند. تحقیق عمدۀ دانیلی در زمینۀ ساختار و خواص فیزیکی غشاهای یاخته صورت گرفت. او و داوسون پیشنهاد کردند که غشای یاخته به شکل ساندویچی متشکل از دو لایۀ فسفولیپیدی، لیپیدی حاوی گروه های فسفات، واقع بین دو لایه از پروتئین های کروی است که پروتئین هایی با ساختار کلافی سه بعدی اند. فسفولیپیدها آمفی پاتیک، دارای بخش آب گریز و بخش آب دوست،اند. در مدل داوسون ـ دانیلی، بخش های آب گریز مولکول های فسفولیپید به سمت داخل دو لایه و بخش های آب دوست در سمت بیرون غشا قرار می گیرند. در دهۀ ۱۹۵۰، با تصاویر میکروسکوپ الکترونی مشخص شد که غشاهای یاخته ای نازک تر از آن اند که لایه های پوشاننده ای از پروتئین های کروی، مطابق پیشنهاد دانیلی و داوسون، داشته باشند. با این همه، رنگ آمیزی غشاهای یاخته ای با فلزات سنگین ساختاری را نشان داد که با دو لایۀ پیشنهادی دانیلی و داوسون مطابقت می کرد. در ۱۹۷۲، سینگر و ویلیام نیکلسون در مدل داوسون ـ دانیلی تجدیدنظر کردند و پروتئین ها را نه به شکل لایه هایی در طرفین غشا، بلکه به شکل پروتئین هایی در مدل خود نشان دادند که از میان غشا می گذرند.
wikijoo: دانیلی،_جیمز_فردریک_(۱۹۱۱ـ۱۹۸۴)