دانگه

لغت نامه دهخدا

دانگه. [ گ َ / گ ِ ] ( ص ) مرکب آارهوس است از: دانگ + هاء. و آن در ترکیب با اعداد خاصه با عدد دو چهار و شش مستعمل است و تنها بکار نرود و کلمات دودانگه و چهاردانگه برای اسامی محل مخصوصاً بلوکات و بصورت اسم خاص مستعمل است. برای مثال به سفرنامه مازندران و استراباد رابینو بخش انگلیسی ص 51 و 56 و 57 و 123 و 124 رجوع شود. و در ترکیب ششدانگه به معنی تمام و کامل و دربست و همگی و کل چیزی است.

فرهنگ فارسی

از دانگ و هائ و آن در ترکیب با اعداد خاصه با عدد دو و چهار و شش

پیشنهاد کاربران

بپرس