دانو

لغت نامه دهخدا

دانو. [ ن َ وَ ] ( اِخ ) نام جنسی از ساکنان روحانی زمین و آسمان بر حسب آنچه در باج پران آمده است. ( ماللهند بیرونی ص 114 و 118 و 124 ).

فرهنگ فارسی

نام جنسی از ساکنان روحانی زمین و آسمان بر حسب آنچه در باج پران آمده است

دانشنامه عمومی

دانشنامه آزاد فارسی

دانو (Danu)
(یا: دانان) در اساطیر سِلتی، الهۀ مادر و زمین. نامش هم ردیف نام دیگر ایزدبانوان زبان های هند و اروپایی و همچنین نام رودهای متعدد اروپایی، همچون دانوب، است. دانو را موریگان (الهۀ جنگ)/مورـ ریوگاین (ملکۀ اشباح) نیز می نامند، که در این نقش همسر داگدا، رهبر قوم افسانه ای توئاتا دِ داناندر داستان های حماسی ایرلند قرون وسطا، محسوب می شود.

پیشنهاد کاربران

غذای ساده ای است که با پختن دانه ی برخی غلات از جمله گندم، ذرت، نخود و . . همراه با پیاز داغ و ادویه آماده می شود.
در قدیم مصرف دانو را همزمان با رویش اولین دندان های کودک تجویز می کردند.
واژه ( دانو ) در زبان اوستایی به چمِ ( رودخانه ) بوده است و ( دانو ) نام تیره ای از سکاها نیز بوده است و رودخانه هایِ موجود در روسیه همچون دانوی، دنیپر، دنیستر، دون نیز از این نام برگرفته شده اند. رودخانه یِ بزرگِ ( دانوب ) نیز بهمچنین.
...
[مشاهده متن کامل]

در بخشهایِ ( یشت، یسنا ) از اوستا نیز واژه یِ ( دانو دراجنگه ) به چمِ ( به درازیِ رودخانه ها ) آمده است. این واژگان در روسیه و اروپا ازبرایِ حضور سکاها در آنجا بوده است.

بپرس