دانه کش

لغت نامه دهخدا

دانه کش. [ ن َ / ن ِ ک َ ] ( نف مرکب ) حامل دانه. کشنده دانه. برنده دانه از جایی بجایی :
میازار موری که دانه کش است
که جان دارد و جان شیرین خوش است.
فردوسی.
بس که دنیا را کمر بستم چو مور دانه کش
مدتی چون موریانه روی در آهن کشم.
سعدی.
|| ( اِ مرکب ) در اوستا دانو کرشه قسمی مور است. و آنجا از دو گونه مور سخن رفته است : یکی با صفت دژینی به معنی بدبو و دیگری با صفت دانوکرشه ، به معنی دانه کش. ( فرهنگ ایران باستان پورداود ج 1 ص 198 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) کشنده دانه حامل حبوب : ( میازار موری که دانه کش است )

فرهنگ عمید

دانه کشنده: میازار موری که دانه کش است / که جان دارد و جان شیرین خوش است (فردوسی: ۱/۱۲۰ حاشیه ).

پیشنهاد کاربران

بپرس