هواست دانه و من دانه چین و هاویه دام
اگر به دانه نمانم بدام درمانم.
سوزنی.
در پناه پهلوان کبک و تذرو آرد برون چوژکان دانه چین از بیضه شاهین و باز.
سوزنی.
جهانست بسیار و مردم بسی به تنهاش خوردن نیارد کسی
اگر هست پروانه روی زمین
هوا مرغ دارد بسی دانه چین.
؟ ( از تاریخ سلاجقه ٔکرمان ).
زو شده مرغان فلک دانه چین زآن همه را آمده سر بر زمین.
نظامی.
چون هما اندک خور و کم شهوتم دانندو من چون خروس دانه چین زانی و شهوت پرورم.
خاقانی.
|| گدا. و رجوع به دانه چیدن شود.