دانمارکی، ادبیات (Danish literature)
نویسندگان دانمارکی، که شهرت جهانی یافتند، در قرن ۱۹ پدیدار شدند: هانس کریستین آندرسن، سورن کی یرکگور فیلسوف، و گئورگ براندس (۱۸۴۲ـ۱۹۲۷) منتقد، که در بیداری ادبی اسکاندیناویایی نقشی مهم ایفا کردند و مشوق ایبسن و نویسندگان دیگر شدند. رمان نویسانی همچون هنریک پونتاپیدان (۱۸۵۷ـ۱۹۴۳)، کارل گلروپ (۱۸۵۷ـ۱۹۱۹)، و یوهانس ینسن (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰) از برندگان جایزۀ نوبل بودند. نخستین شواهد مکتوب دانمارکی را احتمالاً در نوشته های رونی می توان یافت، که تاریخ آنچه بازمانده به ۸۰۰ تا ۱۱۰۰م می رسد. با ورود مسیحیت در قرن ۱۲، لاتینی زبان ادبی غالب در دانمارک شد و تا اصلاح دینی (پروتستان) در ۱۵۳۶، که نهضت ادبی جدیدی در زبان ملی آغاز شد، لاتینی متداول ماند. رنسانس ادبی اروپا، که در قرن ۱۷ به دانمارک رسید، وابستگی شدیدی را به قالب های کلاسیک و عصر بزرگ علم و دانش پژوهی در پی داشت. لودویگ هولبرگ، و یوهان هرمان وسل، که هر دو نروژی تبار بودند، در قرن ۱۸ در آفرینش ادبیات مدرن دانمارک تأثیری بسزا داشتند. در قرن ۱۹ نیز آدام اولنشلگر رهبری جنبش رمانتیک دانمارک را بر عهده داشت.
نویسندگان دانمارکی، که شهرت جهانی یافتند، در قرن ۱۹ پدیدار شدند: هانس کریستین آندرسن، سورن کی یرکگور فیلسوف، و گئورگ براندس (۱۸۴۲ـ۱۹۲۷) منتقد، که در بیداری ادبی اسکاندیناویایی نقشی مهم ایفا کردند و مشوق ایبسن و نویسندگان دیگر شدند. رمان نویسانی همچون هنریک پونتاپیدان (۱۸۵۷ـ۱۹۴۳)، کارل گلروپ (۱۸۵۷ـ۱۹۱۹)، و یوهانس ینسن (۱۸۷۳ـ۱۹۵۰) از برندگان جایزۀ نوبل بودند. نخستین شواهد مکتوب دانمارکی را احتمالاً در نوشته های رونی می توان یافت، که تاریخ آنچه بازمانده به ۸۰۰ تا ۱۱۰۰م می رسد. با ورود مسیحیت در قرن ۱۲، لاتینی زبان ادبی غالب در دانمارک شد و تا اصلاح دینی (پروتستان) در ۱۵۳۶، که نهضت ادبی جدیدی در زبان ملی آغاز شد، لاتینی متداول ماند. رنسانس ادبی اروپا، که در قرن ۱۷ به دانمارک رسید، وابستگی شدیدی را به قالب های کلاسیک و عصر بزرگ علم و دانش پژوهی در پی داشت. لودویگ هولبرگ، و یوهان هرمان وسل، که هر دو نروژی تبار بودند، در قرن ۱۸ در آفرینش ادبیات مدرن دانمارک تأثیری بسزا داشتند. در قرن ۱۹ نیز آدام اولنشلگر رهبری جنبش رمانتیک دانمارک را بر عهده داشت.
wikijoo: دانمارکی،_ادبیات