دانمارک نروژ

دانمارک - نروژ ( به دانمارکی و نروژی:Danmark–Norge ؛آلمانی:Dänemark–Norwegen ) دولتی مستقل تاریخی بود که از پادشاهی های نروژ و دانمارک و وابسته های نروژ یعنی جزایر فارو، گرینلند و ایسلند تشکیل شده بود. به دنبال فروپاشی اتحاد کالمار در ۱۵۲۳ میلادی، دو پادشاهی دانمارک و نروژ در ۱۵۳۷ میلادی به یکدیگر پیوستند. پادشاهی دانمارک - نروژ تا سال ۱۸۱۴ میلادی ادامه یافت.
پایتخت این سرزمین، کپنهاگن در مرکز دانمارک بود که مرکز سیاسی و اقتصادی آن به شمار می رفت. برخلاف برخی از دولت های متحد در آن زمان، دانمارک - نروژ در واقع از دو سیستم اداری جدا تشکیل شده بود ولی در انتها به یک فرمانروا ختم می شد.
دانمارک - نروژ به عبارتی، یک امپراتوری مستعمراتی نیز بود. در ابتدا این مستعمرات شامل جزایر فارو، ایسلند، اورکنی، گرینلند و شتلند می شد اما از قرن ۱۷ میلادی به بعد، مستعمراتی در آفریقا، هند و ناحیه کارائیب نیز برپا شد.
دانمارک - نروژ از قرن ۱۷ تا ۱۹ میلادی چندین نقطه مستعمره در هند برپا کرد از جمله: شهرهای ترانکوبار و سرامپور. البته این شهرها در ۱۸۴۵ به بریتانیا فروخته شدند. آخرین مستعمره دانمارک در هند، جزایر نیکوبار بود که آن هم تا ۱۸۶۹ به بریتانیا داده شد.
دانمارک برای مدت زیادی در منطقه ساحل طلایی در آفریقای غربی، مستعمرات و قلعه هایی در اختیار داشت اما در ۱۸۵۰ میلادی، همهٔ آنها را به بریتانیا فروخت.
طی جنگ های ناپلئونی، دانمارک در ابتدا کوشید خود را بی طرف نگه دارد؛ بنابراین، هم با فرانسه و هم با بریتانیا تجارت می کرد ولی در ادامهٔ جنگ، به دلیل اختلافاتش با بریتانیا، به ناپلئون پیوست. پس از شکست ناپلئون در جنگ، طی معاهده کیل، نروژ از دانمارک گرفته شد و به سوئد تعلق گرفت. بدین ترتیب، دورهٔ دانمارک - نروژ در سال ۱۸۱۴ میلادی پایان یافت.
دانمارک - نروژ در زمره کشورهایی بود که پس از اصلاحات پروتستانی، از عقاید مارتین لوتر پیروی می کرد؛ بنابراین، سیستم اداری این کشور تا زمان حیات آن، برپایه لوتریانیسم قرار داشت.