دانشگاه فریدریش آلکساندر ارلانگن نورنبرگ. دانشگاه فردریش - آلکساندر ارلانگن - نورنبرگ دومین دانشگاه عمومی ایالت بایرن در شهر ارلانگن واقع در کشور آلمان می باشد که در سال ۱۷۴۳ میلادی بنا شده است. [ ۱] این دانشگاه عمومی که با بودجه دولتی اداره می شود و یکی از مراکز مهم تحقیقاتی - آکادمیک آلمان به شمار می آید در حال حاضر حدود ۴۰ هزار دانشجوی ثابت و ۴۰۰ عضو هیئت علمی و محقق شامل ۵۷۹ مدرس دارد. به گفته مقامات دانشگاه این نهاد در عرضه فرصت های تحصیلی با هدف فراگیری نظری و عملی دانشجویان فعال است و از این حیث کیفیت جزو رتبه های برتر آلمان به شمار می آید. شاخه های عرضه شده در این دانشگاه تمام علوم مدرن از جمله انسانی، علوم اجتماعی، مهندسی، پزشکی، حقوق و اقتصاد را در بر می گیرد و جزو دانشگاه های تحقیق محور به حساب می آید. [ ۲] علت نامگذاری این دانشگاه این است که دانشکده ها در دو شهر نورنبرگ و ارلانگن که آن هم در قلب متروپولیس نورنبرگ بوده و نزدیک به هم هستند تقسیم شده اند. بخش اعظم پردیس دانشگاه در نورنبرگ بنا شده و استقرار شرکت های صنعتی بین المللی در نورنبرگ و حومه، عامل جذب دانشجویان و مهاجران بسیاری به آن منطقه شده است. [ ۳]
دانشگاه های آلمان در قرن هجدهم به محلی برای تربیت و آموزش کارمندان به منظور بالا بردن شهرت و وجه شاهزادگان به شمار می رفت. در چنین شرایطی دانشگاهی با نام تنهای ارلانگن در سال ۱۷۴۳ توسط شاهزاده فردریش براندربورگ - بایروس از خاندان هوهن تسولرن تأسیس شد. از آنجاییکه شاهزاده در تأمین مالی دانشگاه به مشکل برخورد، دانشگاه ارلانگن به صورت یک نهاد کوچک با ۱۶ استاد باقی ماند تا اینکه در سال ۱۷۶۹ اتحاد خاندان هوهن - تسولرن با خاندان براندربورگ - آنسباخ سبب ارتقای وضعیت مالی و توسعه دانشگاه شد. به پاس خدمات مارگراف الکساندر از اشراف خاندان شاهی جدید، نام دانشگاه به فردریش - الکساندر ارلانگن - نورنبرگ تغییر یافت. با آنکه رشته های دانشگاه از بدو تأسیس به الهیات، فلسفه، حقوق و پزشکی محدود می شدند با گذر زمان شاخه های جدیدتر مانند سیاست و اقتصاد به دانشگاه اضافه شد. تا ۵۰ سال پس از تأسیس، در باواریا تحولات سیاسی شامل تاجگذاری پروسیها در سال ۱۷۹۲، سیطره امپراطوری فرانسه در ۱۸۰۶ و در نهایت ظهور پادشاهی باواریا در ۱۸۱۰ سبب تغییر و تحول دانشگاه گردید. به قدرت رسیدن پادشاهی باواریا با جدا کردن دانشگاه ارلانگن - نورنبرگ از کنترل مارگراف ها و دولتی کردن آن همراه بود. با آنگه از خودگردانی دانشگاه در قوانین و مقررات داخلی تا حدود زیادی کاسته شد اما دولتی کردن آن سهم بسزایی در بهینه کردن امور مالی و توسعه فضای آموزشی و زیرساختی دانشگاه شد که با افزایش ورود دانشجویان و بین المللی کردن آن از نیمه های قرن نوزدهم همراه شد. [ ۴] با شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، دانشکده های دانشگاه به بیمارستان هایی جهت مداوای مجروحان جنگ مبدل شده بود و با اینکه در سال ۱۸۹۰ از مرز هزار دانشجو گذشته بود شمار دانشجویانش به سیصد نفر رسید. رقم دانشجویان بعد از جنگ احیا شد و رو به فزونی گذاشت. از جمله تغییرات مهم تأسیس دانشکده های علوم طبیعی و علوم اجتماعی در سال ۱۹۲۸ بود که نقطه عطفی در توسعه دانشگاه محسوب می شود. پس از جنگ دوم جهانی در سال ۱۹۴۵، مقامات به بازسازی خرابی های دانشگاه و پاک کردن آثار حزب نازی که در دوران دیکتاتوری هیتلر فعال بود پرداختند هرچند که در کنار دانشگاه هایدلبرگ تنها دانشگاه های آلمان بودند که از خرابی کامل به دور مانده بودند. بعد از جنگ دوم تعداد دانشجویان دوباره افزایش یافت و دانشکده های جدید و مدرن دانشگاه در حوزه مهندسی و علوم اقتصاد عموماً در دهه ۵۰ و ۶۰ ساخته شدند. با شروع قرن جدید تعداد دانشکده ها به ۱۱ عدد رسید اما دانشگاه با معضل کمبود مکان ساخت ساختمان های جدید بویژه در بخش پردیس جنوبی Röthelheim روبه رو شد. از این رو در سال تحصیلی ۲۰۰۷/۲۰۰۸ با نظارت وزارت علوم، تحقیقات و هنر ایالت بایرن اصلاحاتی در ساختار دانشگاه صورت پذیرفت که از جمله آنان فشرده کردن و تبدیل ۱۱ دانشکده به ۵ دانشکده بوده است. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدانشگاه های آلمان در قرن هجدهم به محلی برای تربیت و آموزش کارمندان به منظور بالا بردن شهرت و وجه شاهزادگان به شمار می رفت. در چنین شرایطی دانشگاهی با نام تنهای ارلانگن در سال ۱۷۴۳ توسط شاهزاده فردریش براندربورگ - بایروس از خاندان هوهن تسولرن تأسیس شد. از آنجاییکه شاهزاده در تأمین مالی دانشگاه به مشکل برخورد، دانشگاه ارلانگن به صورت یک نهاد کوچک با ۱۶ استاد باقی ماند تا اینکه در سال ۱۷۶۹ اتحاد خاندان هوهن - تسولرن با خاندان براندربورگ - آنسباخ سبب ارتقای وضعیت مالی و توسعه دانشگاه شد. به پاس خدمات مارگراف الکساندر از اشراف خاندان شاهی جدید، نام دانشگاه به فردریش - الکساندر ارلانگن - نورنبرگ تغییر یافت. با آنکه رشته های دانشگاه از بدو تأسیس به الهیات، فلسفه، حقوق و پزشکی محدود می شدند با گذر زمان شاخه های جدیدتر مانند سیاست و اقتصاد به دانشگاه اضافه شد. تا ۵۰ سال پس از تأسیس، در باواریا تحولات سیاسی شامل تاجگذاری پروسیها در سال ۱۷۹۲، سیطره امپراطوری فرانسه در ۱۸۰۶ و در نهایت ظهور پادشاهی باواریا در ۱۸۱۰ سبب تغییر و تحول دانشگاه گردید. به قدرت رسیدن پادشاهی باواریا با جدا کردن دانشگاه ارلانگن - نورنبرگ از کنترل مارگراف ها و دولتی کردن آن همراه بود. با آنگه از خودگردانی دانشگاه در قوانین و مقررات داخلی تا حدود زیادی کاسته شد اما دولتی کردن آن سهم بسزایی در بهینه کردن امور مالی و توسعه فضای آموزشی و زیرساختی دانشگاه شد که با افزایش ورود دانشجویان و بین المللی کردن آن از نیمه های قرن نوزدهم همراه شد. [ ۴] با شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، دانشکده های دانشگاه به بیمارستان هایی جهت مداوای مجروحان جنگ مبدل شده بود و با اینکه در سال ۱۸۹۰ از مرز هزار دانشجو گذشته بود شمار دانشجویانش به سیصد نفر رسید. رقم دانشجویان بعد از جنگ احیا شد و رو به فزونی گذاشت. از جمله تغییرات مهم تأسیس دانشکده های علوم طبیعی و علوم اجتماعی در سال ۱۹۲۸ بود که نقطه عطفی در توسعه دانشگاه محسوب می شود. پس از جنگ دوم جهانی در سال ۱۹۴۵، مقامات به بازسازی خرابی های دانشگاه و پاک کردن آثار حزب نازی که در دوران دیکتاتوری هیتلر فعال بود پرداختند هرچند که در کنار دانشگاه هایدلبرگ تنها دانشگاه های آلمان بودند که از خرابی کامل به دور مانده بودند. بعد از جنگ دوم تعداد دانشجویان دوباره افزایش یافت و دانشکده های جدید و مدرن دانشگاه در حوزه مهندسی و علوم اقتصاد عموماً در دهه ۵۰ و ۶۰ ساخته شدند. با شروع قرن جدید تعداد دانشکده ها به ۱۱ عدد رسید اما دانشگاه با معضل کمبود مکان ساخت ساختمان های جدید بویژه در بخش پردیس جنوبی Röthelheim روبه رو شد. از این رو در سال تحصیلی ۲۰۰۷/۲۰۰۸ با نظارت وزارت علوم، تحقیقات و هنر ایالت بایرن اصلاحاتی در ساختار دانشگاه صورت پذیرفت که از جمله آنان فشرده کردن و تبدیل ۱۱ دانشکده به ۵ دانشکده بوده است. [ ۴]
