دانشگاه علوم پزشکی مشهد یکی از دانشگاه های دولتی ایران و یکی از بهترین دانشگاه های علوم پزشکی در ایران تحت پوشش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در شهر مشهد است. این دانشگاه با دارا بودن ۷ معاونت و ۱۸ شبکه بهداشت و درمان، ۷ دانشکده، ۲۸ بیمارستان و ۱۶ مرکز تحقیقاتی، ( ۴ مرکز مصوب وزارت و ۱۲ مرکز مصوب دانشگاه ) و به طور کلی از حیث گستره وسیع ارائه خدمات بهداشتی درمانی به حدود ۵ میلیون نفر جمعیت یکی از بزرگترین دانشگاه های کشور به شمار می رود.
... [مشاهده متن کامل]
شهر مشهد که به دلیل وجود بارگاه هشتمین امام شیعیان از دیرباز مورد عنایت مسلمانان بوده است، از نظر علمی و فرهنگی نیز از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. اولین پیشنهاد برای راه اندازی دانشگاه در مشهد، در سال ۱۳۱۳همزمان با تأسیس دانشگاه تهران ثبت گردیده است.
مدتها برای نیل به این مقصود تلاش شد تا اینکه به دلیل نیاز فراوان استان خراسان به وجود پزشک و با پیگیری و جدیت مسوولین وقت و مردم در سال ۱۳۱۸ از سوی دفتر نخست وزیر موافقت با این امر طی نامه ای به شماره ۱۷۴۵۰ به وزارت معارف اعلام شد.
در ابتدا، بنا به عللی به جای دانشکده پزشکی، آموزشگاه عالی بهداری در مشهد افتتاح گردید و ساختمان فعلی دانشکده که در آن زمان دبستان ۶ کلاسه دولتی «همت» نام داشت، به این کار اختصاص یافت. ابرلین رئیس وقت دانشکده پزشکی تهران به این مأموریت برگزیده شد. این آموزشگاه به کوشش کارمندان آموزشی و اداری خود و پشتیبانی مؤثر مصطفی حبیبی استاد دانشگاه تهران به تدریج پاگرفت و چهار سال بعد وزارت فرهنگ به تأسیس نظایر آن در شیراز و اصفهان پرداخت.
از سال ۱۳۲۶ بار دیگر برای تکمیل آموزشگاه عالی بهداری و تبدیل آن به دانشکده پزشکی، مکاتبات و اقداماتی آغاز شد و سرانجام در همان سال موافقت هیئت دولت با تأسیس دانشگاه در مشهد جلب گردید و اساسنامه این دانشگاه مشتمل بر دانشکده های پزشکی، ادبیات و علوم معقول و منقول ( الهیات و معارف اسلامی ) تصویب گردید.
نخستین آگهی قبول داوطلب برای سال اول دانشکده پزشکی در شهریورماه ۱۳۲۸ انتشار یافت و این دانشکده سرانجام در دوم آذرماه ۱۳۲۸ به عنوان اولین مرکز علمی پزشکی توسط مرحوم دکتر زنگنه، وزیر فرهنگ آن زمان، رسماً افتتاح شد و آموزشگاه عالی بهداری نیز با فارغ التحصیل شدن دانشجویان سال آخر منحل گردید.
در این سال دانشکده با ۶۱ دانشجو افتتاح شدو اعضای هیئت علمی آن را یک نفر دانشیار و هفت نفر معلم حق التدریس تشکیل می دادند. در سال ۱۳۳۴ دانشکده ادبیات دایر شد و فعالیتهای آموزشی خود را با تعداد قلیلی دانشجو آغاز کرد و از آنجا که به استناد قانون تأسیس دانشگاه های شهرستانها که با تشکیل دو دانشکده می توان آن مرکز علمی را دانشگاه نامید موجودیت دانشگاه مشهد که اساس آن در سال ۱۳۲۶ پی ریزی و تصویب شده بود تحقق پذیرفت. از این رو در سال ۱۳۳۵ این موسسات طی نامه شماره ۲۸۰۰۹ مورخ ۲۵/۵/۱۳۳۵ از طرف وزارت فرهنگ «دانشگاه مشهد» نامیده شدندو از آغاز سال ۱۳۳۶ کلیه قوانین استخدامی و آموزشی این دانشگاه با قیاس به ضوابط دانشگاه تهران و دیگر شهرستانها به مورد اجرا گذاشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
شهر مشهد که به دلیل وجود بارگاه هشتمین امام شیعیان از دیرباز مورد عنایت مسلمانان بوده است، از نظر علمی و فرهنگی نیز از اهمیت خاصی برخوردار می باشد. اولین پیشنهاد برای راه اندازی دانشگاه در مشهد، در سال ۱۳۱۳همزمان با تأسیس دانشگاه تهران ثبت گردیده است.
مدتها برای نیل به این مقصود تلاش شد تا اینکه به دلیل نیاز فراوان استان خراسان به وجود پزشک و با پیگیری و جدیت مسوولین وقت و مردم در سال ۱۳۱۸ از سوی دفتر نخست وزیر موافقت با این امر طی نامه ای به شماره ۱۷۴۵۰ به وزارت معارف اعلام شد.
در ابتدا، بنا به عللی به جای دانشکده پزشکی، آموزشگاه عالی بهداری در مشهد افتتاح گردید و ساختمان فعلی دانشکده که در آن زمان دبستان ۶ کلاسه دولتی «همت» نام داشت، به این کار اختصاص یافت. ابرلین رئیس وقت دانشکده پزشکی تهران به این مأموریت برگزیده شد. این آموزشگاه به کوشش کارمندان آموزشی و اداری خود و پشتیبانی مؤثر مصطفی حبیبی استاد دانشگاه تهران به تدریج پاگرفت و چهار سال بعد وزارت فرهنگ به تأسیس نظایر آن در شیراز و اصفهان پرداخت.
از سال ۱۳۲۶ بار دیگر برای تکمیل آموزشگاه عالی بهداری و تبدیل آن به دانشکده پزشکی، مکاتبات و اقداماتی آغاز شد و سرانجام در همان سال موافقت هیئت دولت با تأسیس دانشگاه در مشهد جلب گردید و اساسنامه این دانشگاه مشتمل بر دانشکده های پزشکی، ادبیات و علوم معقول و منقول ( الهیات و معارف اسلامی ) تصویب گردید.
نخستین آگهی قبول داوطلب برای سال اول دانشکده پزشکی در شهریورماه ۱۳۲۸ انتشار یافت و این دانشکده سرانجام در دوم آذرماه ۱۳۲۸ به عنوان اولین مرکز علمی پزشکی توسط مرحوم دکتر زنگنه، وزیر فرهنگ آن زمان، رسماً افتتاح شد و آموزشگاه عالی بهداری نیز با فارغ التحصیل شدن دانشجویان سال آخر منحل گردید.
در این سال دانشکده با ۶۱ دانشجو افتتاح شدو اعضای هیئت علمی آن را یک نفر دانشیار و هفت نفر معلم حق التدریس تشکیل می دادند. در سال ۱۳۳۴ دانشکده ادبیات دایر شد و فعالیتهای آموزشی خود را با تعداد قلیلی دانشجو آغاز کرد و از آنجا که به استناد قانون تأسیس دانشگاه های شهرستانها که با تشکیل دو دانشکده می توان آن مرکز علمی را دانشگاه نامید موجودیت دانشگاه مشهد که اساس آن در سال ۱۳۲۶ پی ریزی و تصویب شده بود تحقق پذیرفت. از این رو در سال ۱۳۳۵ این موسسات طی نامه شماره ۲۸۰۰۹ مورخ ۲۵/۵/۱۳۳۵ از طرف وزارت فرهنگ «دانشگاه مشهد» نامیده شدندو از آغاز سال ۱۳۳۶ کلیه قوانین استخدامی و آموزشی این دانشگاه با قیاس به ضوابط دانشگاه تهران و دیگر شهرستانها به مورد اجرا گذاشته شد.
