دانشگاه تبریز
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
این دانشگاه، در ۱۳۲۶ش، با نام «آذربایجان یونیورسیتی» تأسیس و، پس از چندی، به سبب تحولات سیاسی منطقه، عملاً فعالیت آن متوقف شد. مدتی بعد، با تلاش شخصیت های مختلف، دانشکده های ادبیات و پزشکی کار آموزش را شروع کردند. تا ۱۳۲۸، ساختمان های دانشگاه، به صورت پراکنده، در سطح شهر فعالیت می کردند. در این سال، کلنگ دانشگاه در زمینی به مساحت ۲۴۷ هزار متر مربع به زمین زده شد و پانزده سال بعد، دانشکده های پزشکی و کشاورزی و سایر دانشکده ها به این محل نقل مکان کردند. با گذشت زمان، دانشکده ها، آزمایشگاه ها، کارگاه ها و آموزشکده های دیگری نیز تأسیس شد. دانشکدۀ ادبیات این دانشگاه، که قدیمی ترین دانشکدۀ آن محسوب می شود، از دو آزمایشگاه زبان انگلیسی و زبان فرانسه برخوردار است و در کتابخانۀ آن، مجموعاً ۵۱هزار جلد کتاب فارسی و لاتین وجود دارد. دانشکدۀ ریاضی این دانشگاه نیز از ۱۳۳۰ دانشجو پذیرفت؛ ولی به علت نداشتن استاد و امکانات لازم، تا مدت ها وابسته به دانشسرای عالی تهران باقی ماند. این دانشکده، در حال حاضر، با چهار گروه آموزشی به فعالیت مشغول است. دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه تبریز، پس از دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه تهران، دومین مرکز آموزش عالی در این زمینه محسوب می شود و در ۱۳۳۴ تأسیس یافته است. دانشکدۀ شیمی این دانشگاه نیز، در ۱۳۷۹، به عنوان یکی از سه قطب علمی شیمی در کشور شناخته شد که با عنوان «قطب علمی مواد جدید و شیمی پاک» فعالیت می کند. از دیگر دانشکده های موجود در این دانشگاه، می توان از دانشکده های مهندسی عمران، برق و رایانه، مکانیک و دانشکده های فیزیک، علوم تربیتی و روان شناسی، علوم انسانی و علوم اجتماعی نام برد. در این دانشگاه، حدود ۲۰۰ آزمایشگاه عمومی و تخصصی وجود دارد که برخی در خاورمیانه منحصر به فرد به شمار می آیند. علاوه بر این، حوزۀ تاریخ و فرهنگ، حوزۀ جانورشناسی، حوزۀ زمین شناسی، مرکز پردازش تصاویر ماهواره ای و مراکز و مؤسسات تحقیقاتی و پژوهشی بزرگی در آن مشغول فعالیت اند. دکتر محسن هشترودی از رؤسای فعال این دانشگاه به شمار می آمد.
wikijoo: دانشگاه_تبریز
پیشنهاد کاربران
دانشگاه تبریز از دانشگاه های دولتی مادر و جامع ایران وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری است که در شهر تبریز واقع می باشد. این دانشگاه شامل ۲۲ دانشکده و در کل دارای ۲۹ قطب علمی و مجتمع آموزشی است. دانشگاه تبریز، در سال ۱۳۲۶ هجری شمسی، از سوی دو تن از اساتید وقت دانشگاه تهران، به نام های مصطفی حبیبی و خانبابا بیانی جهت راه اندازی واقعی با امکانات مورد نیاز، تأسیس شد. در رتبه بندی دانشگاه های ایران توسط وزارت علوم، دانشگاه تبریز، در جایگاه ۱–۵ دانشگاه های مادر قرار گرفت و توانست رتبهٔ چهارم دانشگاه های ایران را از آن خود کند و همچنین در سطح بندی دانشگاه های ایران، دانشگاه تبریز توانست سطح کیفی A را به دست آورد
... [مشاهده متن کامل]
دانشگاه تبریز که در سال ۱۳۲۶ هجری خورشیدی تأسیس گردید؛ با توجه به معیارهای بین المللی: ۱ - آموزش ( محیط یادگیری ) ۲ - محیط پژوهش ۳ - کیفیت پژوهش ۴ - چشم انداز بین المللی ۵ - درآمد صنعتی ۶ - استنادات ۷ - وجههٔ بین المللی جزو بزرگ ترین دانشگاه های مادر کشور و قدیمی ترین، جامع ترین و بزرگ ترین دانشگاه غرب و شمال غرب ایران است.
دانشگاه تبریز، پس از دانشگاه تهران، با داشتن ۲۰ دانشکده، بیشترین تعداد دانشکده و گروه های آموزشی را میان دانشگاه های ایران دارد که این دانشگاه را در زمرهٔ دانشگاه های مادر و جامع ایران قرار می دهد.
تاریخچه آموزش عالی در تبریز که قرن ها به مهد تمدن، شهرت داشت به ۷۲۰ سال پیش برمی گردد که به نام مجموعه بین المللی ربع رشیدی تأسیس شده بود. با به ارث بردن این پیشینه، دانشگاه تبریز در سال ۱۹۴۷ میلادی تأسیس شد، که دومین دانشگاه قدیمی ایران است. دانشگاه امروزی تبریز برآمده از دانشسرای تبریز است. در بخش مرکزی تبریز در نزدیکی کاخ استانداری و کتابخانه ملی تربیت و شمال شرقی میدانی به همین نام ( میدان دانشسرا ) ، محلی است که دانشسرای تبریز در آن قرار گرفته است. در اسفندماه سال ۱۳۱۲ خورشیدی که قانون تربیت معلم تصویب شد، اولین کلاس های دانشسرای مقدماتی در ساختمان جنوبی این بنا که آن زمان دبیرستان شاهدخت نام داشت، برگزار می شدند. سال ۱۳۱۴ بود که برای بنیاد دانشسرای عالی تبریز اراده جدی در وزارت فرهنگ به وجود آمده و در اولین اقدام، بخش عمده ای از زمین های سربازخانه از سوی شهرداری به این وزارتخانه در تبریز واگذارشد. با کمک های مردم تبریز و بودجه دولتی، در اردیبهشت سال ۱۳۱۵، با کمک فنی مهندسان آلمانی و به همت معماران ایرانی، عملیات ساخت بنا و احداث دانشسرای عالی تبریز شروع شد و بنا با تمام امکانات موجود در سال ۱۳۱۸ به اتمام رسید. بعدها در سال ۱۳۲۴، یک سال پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم، در زمان حکومت خودمختار آذربایجان در تاریخ خردادماه ۱۳۲۵ در مدخل شرقی آن زمان تبریز، بر روی سر در دانشسرا، نام «آذربایجان اونیورسیته سی» ( دانشگاه آذربایجان ) نوشته شد و ریاست آن را دکتر نصرت الله جهانشاهلو افشار کرسفی بر عهده داشت. در آن سال، تعداد ۱۷۹ دانشجو در رشته های طب، فلاحت، پداگوژی، فلسفه و ادبیات به تحصیل مشغول شدند.
... [مشاهده متن کامل]
دانشگاه تبریز که در سال ۱۳۲۶ هجری خورشیدی تأسیس گردید؛ با توجه به معیارهای بین المللی: ۱ - آموزش ( محیط یادگیری ) ۲ - محیط پژوهش ۳ - کیفیت پژوهش ۴ - چشم انداز بین المللی ۵ - درآمد صنعتی ۶ - استنادات ۷ - وجههٔ بین المللی جزو بزرگ ترین دانشگاه های مادر کشور و قدیمی ترین، جامع ترین و بزرگ ترین دانشگاه غرب و شمال غرب ایران است.
دانشگاه تبریز، پس از دانشگاه تهران، با داشتن ۲۰ دانشکده، بیشترین تعداد دانشکده و گروه های آموزشی را میان دانشگاه های ایران دارد که این دانشگاه را در زمرهٔ دانشگاه های مادر و جامع ایران قرار می دهد.
تاریخچه آموزش عالی در تبریز که قرن ها به مهد تمدن، شهرت داشت به ۷۲۰ سال پیش برمی گردد که به نام مجموعه بین المللی ربع رشیدی تأسیس شده بود. با به ارث بردن این پیشینه، دانشگاه تبریز در سال ۱۹۴۷ میلادی تأسیس شد، که دومین دانشگاه قدیمی ایران است. دانشگاه امروزی تبریز برآمده از دانشسرای تبریز است. در بخش مرکزی تبریز در نزدیکی کاخ استانداری و کتابخانه ملی تربیت و شمال شرقی میدانی به همین نام ( میدان دانشسرا ) ، محلی است که دانشسرای تبریز در آن قرار گرفته است. در اسفندماه سال ۱۳۱۲ خورشیدی که قانون تربیت معلم تصویب شد، اولین کلاس های دانشسرای مقدماتی در ساختمان جنوبی این بنا که آن زمان دبیرستان شاهدخت نام داشت، برگزار می شدند. سال ۱۳۱۴ بود که برای بنیاد دانشسرای عالی تبریز اراده جدی در وزارت فرهنگ به وجود آمده و در اولین اقدام، بخش عمده ای از زمین های سربازخانه از سوی شهرداری به این وزارتخانه در تبریز واگذارشد. با کمک های مردم تبریز و بودجه دولتی، در اردیبهشت سال ۱۳۱۵، با کمک فنی مهندسان آلمانی و به همت معماران ایرانی، عملیات ساخت بنا و احداث دانشسرای عالی تبریز شروع شد و بنا با تمام امکانات موجود در سال ۱۳۱۸ به اتمام رسید. بعدها در سال ۱۳۲۴، یک سال پس از خاتمهٔ جنگ جهانی دوم، در زمان حکومت خودمختار آذربایجان در تاریخ خردادماه ۱۳۲۵ در مدخل شرقی آن زمان تبریز، بر روی سر در دانشسرا، نام «آذربایجان اونیورسیته سی» ( دانشگاه آذربایجان ) نوشته شد و ریاست آن را دکتر نصرت الله جهانشاهلو افشار کرسفی بر عهده داشت. در آن سال، تعداد ۱۷۹ دانشجو در رشته های طب، فلاحت، پداگوژی، فلسفه و ادبیات به تحصیل مشغول شدند.
از بهترین دانشگاه های کشور در سطح داخلی و خارجی، کیفیت آموزش در حدّ عالی و یکی از بهترین گزینه های تحصیل در مقاطع آکادمیک.