دانشکده پزشکی

دانشکده پزشکی در سامانه آموزشی مدرن نهادی است که مأموریت اصلی آن تربیت پزشک و ارائه خدمات آموزشی و درمانی می باشد. برنامه آموزشی اصلی که در دانشکده های پزشکی ارائه می شود شامل دوره پزشکی عمومی و همچنین دوره های دستیاری در رشته های تخصصی پزشکی است. ساختار اصلی دانشکده پزشکی شامل محلی برای ارائه آموزش های پایه ای و بیمارستان است. دانشجویان پزشکی قسمت اصلی آموزش های خود را در بیمارستان های آموزشی می گذرانند. دوره آموزشی پزشکی عمومی در کشورها و مناطق مختلف دنیا متفاوت است. در آمریکا دانشجویان پزشکی بعد از گذراندن دوره های کارشناسی در رشته های مرتبط با پزشکی اجازه ورود به دوره پزشکی را پیدا می کنند ولی در بسیاری از کشورهای دیگر از جمله آلمان و ایران دانشجویان پزشکی بعد از پایان تحصیلات متوسطه با گذراندن آزمون هایی وارد دانشکده پزشکی می شوند.
شاید اولین دانشکده پزشکی را بتوان «مدرسه طب» دانست که در سال ۱۲۹۷، از دارالفنون جدا شد و به ساختمانی در خیابان شیخ هادی منتقل گردید و لقمان الدوله ادهم به ریاست آن برگزیده شد و از همین دوره، به خصوص از سال ۱۳۰۷، آموزش طب ( در مدرسه طب ) نظم و قوام بیشتری پیدا کرد. با تأسیس دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۳ نام مدرسه به دانشکده تغییر پیدا کرد. در ابتدا رشته های داروسازی و دندانپزشکی هم در دانشکده پزشکی ارائه می شد که بعدها هر کدام به دانشکده ای مستقل ارتقا یافتند. [ ۱]
دانشکده پزشکی دانشگاه ملی ( دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در حال حاضر ) در مهرماه ۱۳۴۰ با ریاست سید جواد هدایتی شروع به کار کرد. [ ۲]
ساختار مدیریتی دانشکده های پزشکی معمولاً از رئیس دانشکده و معاونین آموزشی و پژوهشی و پشتیبانی و همچنین گروه های آموزشی تشکیل می شود.
معمولاً گروه های آموزشی در دانشکده های پزشکی را به دو دسته علوم پایه و بالینی تقسیم می کنند. گروه های اصلی علوم پایه شامل تشریح، بیوشیمی، بیوفیزیک، فیزیولوژی، میکروبیولوژی، انگل شناسی است. معمولاً گروه های علوم پایه در ساختمانی جدا از بیمارستان آموزشی که شامل کلاس های درس و آزمایشگاه ها است استقرار می یابند. گروه های آموزشی بالینی معمولاً در بیمارستان آموزشی استقرار می یابند. از مهم ترین گروه های آموزشی بالینی می توان به گروه بیماری های داخلی، گروه علوم اعصاب، جراحی، بیهوشی، ارتوپدی، کودکان و زنان نام برد.