دانشکدهٔ معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی تهران تأسیس شده در سال ۱۳۳۹، از نظر قدمت دومین دانشکده معماری ایران است. در سال ۱۳۸۰ وزارت علوم، تحقیقات و فناوری این دانشکده را به عنوان اولین قطب معماری و شهرسازی کشور معرفی کرد.
دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، که در آن دوره با نام دانشگاه ملّی ایران خوانده می شد، از مهر ماه ۱۳۳۹ به همراه دانشکدهٔ «بانکداری و علوم اقتصادی مالی»، به عنوان نخستین هسته های این دانشگاه شروع به کار کرد. [ ۱] علی شیخ الاسلام و مسعود جهان آرا از مؤسسان این دانشکده بودند. این دانشکده پس از آن که در سال ۱۹۶۵ تکمیل شد به ساختمان فعلی منتقل شد. از زمان تأسیس، فعالیت این دانشکده با پذیرش دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری آغاز شد و در سال ۵۵ - ۱۳۵۴ علاوه بر این دوره در مقطع کارشناسی نیز اقدام به تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز کشور کرد. پس از انقلاب فرهنگی، پذیرش دانشجو در دوره کارشناسی معماری متوقف و دانشکده فقط در دوره کارشناسی ارشد دانشجو پذیرفت. همزمان دوره کاردانی معماری نیز در دانشکده برپا شد. البته این دوره در سال های بعد متوقف شد. در سال تحصیلی ۱۳۵۷–۱۳۵۶ رشته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای نیز به رشته های دانشکده افزوده شد. از سال ۱۳۸۲ به جای دورة کارشناسی ارشد معماری پذیرش دانشجو تنها در دوره کارشناسی معماری صورت پذیرفت. البته دوره کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری از دو سال بعد شروع به فعالیت نمود. این دانشکده از سال ۱۳۷۲ در دوره دکترای معماری و از سال ۱۳۸۴ نیز در دکترای رشته طراحی شهری دانشجو پذیرفته است. [ ۲] [ ۳]
در وبسایت این دانشکده متن زیر به عنوان چشم انداز دانشکده معرفی شده است:[ ۴]
معماری مقوله ای است جامع که با ابعاد گوناگون حیات انسانی، از ساحت فردی تا ساحت اجتماعی و از نیازهای مادی تا نیازهای متعالی انسان مرتبط است. دانشکده معماری و شهرسازی شهید بهشتی با توجه به این امر، جامعیت را به عنوان یک تأکید اصلی در چشم انداز آرمانی خود باور دارد و به تناسب مقاطع مختلف آموزشی در پی تحقق بخشیدن به چنین آرمانی است. دانشکده در راستای آرمان فوق، با تأکید همزمان بر پژوهش و عقلانیت از یکسو و معنویت و تفکر خلاق از سوی دیگر، در پی پرورش انسانهای آزاده، مبتکر و مسؤلیت شناسی خواهد بود که به ذات هنری علم و ذات علمی هنر شاعر باشند، اثر مانا را از میرا تمیز دهند، و ضمن تشخیص درست نیازهای واقعی جامعه در زمینه محیط مصنوع، با خودباوری و پرهیز از تقلید کورکورانه و با دیدی جامع نگر به رفع آن نیازها بپردازند. دانشکده علاوه بر اینکه در مقیاس ملی قطب علمی معماری و شهرسازی کشور است، خواهد کوشید که در مقیاس منطقه ای از کانون های اصلی آموزش و پژوهش معماری سنتی ایران و ملل منطقه بوده با پیوستن به کانون های معتبر جهانی، در تولید دانش روز معماری نقش شایسته خود را ایفا نماید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شهید بهشتی، که در آن دوره با نام دانشگاه ملّی ایران خوانده می شد، از مهر ماه ۱۳۳۹ به همراه دانشکدهٔ «بانکداری و علوم اقتصادی مالی»، به عنوان نخستین هسته های این دانشگاه شروع به کار کرد. [ ۱] علی شیخ الاسلام و مسعود جهان آرا از مؤسسان این دانشکده بودند. این دانشکده پس از آن که در سال ۱۹۶۵ تکمیل شد به ساختمان فعلی منتقل شد. از زمان تأسیس، فعالیت این دانشکده با پذیرش دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری آغاز شد و در سال ۵۵ - ۱۳۵۴ علاوه بر این دوره در مقطع کارشناسی نیز اقدام به تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز کشور کرد. پس از انقلاب فرهنگی، پذیرش دانشجو در دوره کارشناسی معماری متوقف و دانشکده فقط در دوره کارشناسی ارشد دانشجو پذیرفت. همزمان دوره کاردانی معماری نیز در دانشکده برپا شد. البته این دوره در سال های بعد متوقف شد. در سال تحصیلی ۱۳۵۷–۱۳۵۶ رشته کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای نیز به رشته های دانشکده افزوده شد. از سال ۱۳۸۲ به جای دورة کارشناسی ارشد معماری پذیرش دانشجو تنها در دوره کارشناسی معماری صورت پذیرفت. البته دوره کارشناسی ارشد ناپیوسته معماری از دو سال بعد شروع به فعالیت نمود. این دانشکده از سال ۱۳۷۲ در دوره دکترای معماری و از سال ۱۳۸۴ نیز در دکترای رشته طراحی شهری دانشجو پذیرفته است. [ ۲] [ ۳]
در وبسایت این دانشکده متن زیر به عنوان چشم انداز دانشکده معرفی شده است:[ ۴]
معماری مقوله ای است جامع که با ابعاد گوناگون حیات انسانی، از ساحت فردی تا ساحت اجتماعی و از نیازهای مادی تا نیازهای متعالی انسان مرتبط است. دانشکده معماری و شهرسازی شهید بهشتی با توجه به این امر، جامعیت را به عنوان یک تأکید اصلی در چشم انداز آرمانی خود باور دارد و به تناسب مقاطع مختلف آموزشی در پی تحقق بخشیدن به چنین آرمانی است. دانشکده در راستای آرمان فوق، با تأکید همزمان بر پژوهش و عقلانیت از یکسو و معنویت و تفکر خلاق از سوی دیگر، در پی پرورش انسانهای آزاده، مبتکر و مسؤلیت شناسی خواهد بود که به ذات هنری علم و ذات علمی هنر شاعر باشند، اثر مانا را از میرا تمیز دهند، و ضمن تشخیص درست نیازهای واقعی جامعه در زمینه محیط مصنوع، با خودباوری و پرهیز از تقلید کورکورانه و با دیدی جامع نگر به رفع آن نیازها بپردازند. دانشکده علاوه بر اینکه در مقیاس ملی قطب علمی معماری و شهرسازی کشور است، خواهد کوشید که در مقیاس منطقه ای از کانون های اصلی آموزش و پژوهش معماری سنتی ایران و ملل منطقه بوده با پیوستن به کانون های معتبر جهانی، در تولید دانش روز معماری نقش شایسته خود را ایفا نماید.
