دامنده

لغت نامه دهخدا

دامنده. [ م َ دَ / دِ] ( نف ) نعت فاعلی از دامیدن. رجوع به دامیدن شود.

فرهنگ عمید

۱. بالارونده.
۲. برباددهنده.

پیشنهاد کاربران

بپرس