دامن کشی

لغت نامه دهخدا

دامنکشی. [ م َ ک َ ] ( حامص مرکب ) عمل دامنکش. رفتن بناز و تکبر. خرامش بناز. || ترک. اعراض. روگردانی :
یار مساعد بگه ناخوشی
دام کشی کرد نه دامنکشی.
نظامی.
|| تواضع. فروتنی. خضوع.

فرهنگ فارسی

عمل دامن کش

پیشنهاد کاربران

بپرس