دالی، سالْوادور (۱۹۰۴ـ۱۹۸۹)(Dali, Salvador)
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
نقاش و طراح اسپانیایی. در ۱۹۲۹ به سوررئالیستها پیوست، و با آثار پرزرق وبرق و نامتعارفش شهرت یافت. با تأثیر از نظریه های روانکاوی زیگموند فروید، مجموعه آثار نظرگیری از تصاویر توهم زا ـ کژنمایی بدن انسان، ساعت های جیبی کج وکوله و کش آمده، زرافه های شعله ور ـ را با اجرایی عالی نقاشی کرد، و آن ها را «عکس های نقاشی شدۀ رؤیا» خواند. تابلوی استمرار حافظه (۱۹۳۱؛ موزۀ هنر مدرن نیویورک) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ به شیوه ای قراردادی تر روآورد؛ این تغییر مسیر، و نیز گرایش های آشکارا فاشیستیاش، طرد او از جنبش سوررئالیسم، را در پی داشت (۱۹۳۸). با رویکردی سنّتی تر، ولی همچنان خلاق و متفاوت، تابلوهای دینی مشهوری، همچون تابلوی تصلیب (۱۹۵۱؛ هنرستان گلاسگو)، پدید آورد. از همسرش گالا نیز تک چهره هایی کشید. چاپنقش سنگی نیز پدید آورد که اثر رؤیا (موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. دالی در نزدیکی بارسلون به دنیا آمد؛ نخست از فتوریستهای ایتالیا تأثیر گرفت. در ساختن فیلم سوررئالیستیِ سگ اندلسی (۱۹۲۸) با لوئیس بونوئل همکاری داشت؛ پس از همکاری با بونوئل در نوشتن فیلم نامۀ عصر طلایی در ۱۹۳۰، فیلم سازی را رها کرد. گسترۀ کارهایش، طراحی لباس برای باله، صحنه آرایی، جواهرسازی، و طراحی مبلمان را نیز دربر می گیرد. کتاب های زندگی سرّی سالوادور دالی (۱۹۴۲) و خاطرات روزانۀ یک نابغه (۱۹۶۶) زندگی نامه هایی خودنوشت اند. دالی در زیر گنبد بلورین موزۀ آثارش در فیگُراس واقع بر کوستا براوا۲۰، اسپانیا، به خاک سپرده شد.
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
دالی، سالْوادور
نقاش و طراح اسپانیایی. در ۱۹۲۹ به سوررئالیستها پیوست، و با آثار پرزرق وبرق و نامتعارفش شهرت یافت. با تأثیر از نظریه های روانکاوی زیگموند فروید، مجموعه آثار نظرگیری از تصاویر توهم زا ـ کژنمایی بدن انسان، ساعت های جیبی کج وکوله و کش آمده، زرافه های شعله ور ـ را با اجرایی عالی نقاشی کرد، و آن ها را «عکس های نقاشی شدۀ رؤیا» خواند. تابلوی استمرار حافظه (۱۹۳۱؛ موزۀ هنر مدرن نیویورک) نمونۀ شاخصی از آثار اوست. در اواخر دهۀ ۱۹۳۰ به شیوه ای قراردادی تر روآورد؛ این تغییر مسیر، و نیز گرایش های آشکارا فاشیستیاش، طرد او از جنبش سوررئالیسم، را در پی داشت (۱۹۳۸). با رویکردی سنّتی تر، ولی همچنان خلاق و متفاوت، تابلوهای دینی مشهوری، همچون تابلوی تصلیب (۱۹۵۱؛ هنرستان گلاسگو)، پدید آورد. از همسرش گالا نیز تک چهره هایی کشید. چاپنقش سنگی نیز پدید آورد که اثر رؤیا (موزۀ هنرهای معاصر تهران) از آن جمله است. دالی در نزدیکی بارسلون به دنیا آمد؛ نخست از فتوریستهای ایتالیا تأثیر گرفت. در ساختن فیلم سوررئالیستیِ سگ اندلسی (۱۹۲۸) با لوئیس بونوئل همکاری داشت؛ پس از همکاری با بونوئل در نوشتن فیلم نامۀ عصر طلایی در ۱۹۳۰، فیلم سازی را رها کرد. گسترۀ کارهایش، طراحی لباس برای باله، صحنه آرایی، جواهرسازی، و طراحی مبلمان را نیز دربر می گیرد. کتاب های زندگی سرّی سالوادور دالی (۱۹۴۲) و خاطرات روزانۀ یک نابغه (۱۹۶۶) زندگی نامه هایی خودنوشت اند. دالی در زیر گنبد بلورین موزۀ آثارش در فیگُراس واقع بر کوستا براوا۲۰، اسپانیا، به خاک سپرده شد.
wikijoo: دالی،_سالوادور_(۱۹۰۴ـ۱۹۸۹)