دالهاوس کارل

دالهاوس، کارل (۱۹۸۹ـ ۱۹۲۸) Dahlhaus, Carl
موسیقی شناس آلمانی . نویسنده ای پرکار دربارۀ تاریخ و نظریۀ موسیقی ، که کتاب ها و مقاله هایش گسترۀ عظیمی از سرفصل ها و دوران ها را دربرمی گیرند. معروف ترین کار او پژوهش هایی در زمینۀ تاریخ و موسیقی قرن نوزدهم است . او تأثیر فوق العاده ای در علم موسیقی شناسی آلمانی زبان داشت ، و از اوایل دهۀ ۱۹۸۰ با آغاز ترجمۀ آثار مهمش، به مجامع انگلیسی زبان نیز راه یافت . دالهاوس اعتقاد داشت که موسیقی را نمی توان از فرهنگ و جامعۀ مولد آن جدا کرد؛ بنابراین فهم تاریخ موسیقی تنها به کمک فهم تاریخ به معنایی گسترده تر امکان پذیر است . او از نظریه های تاریخی هگل و مارکس تأثیر پذیرفته بود، و نیز از رهیافت فلسفی نسبت به موسیقی، برگرفته از تئودور آدورنو. ازجمله نوشته های نظری او می توان به اصول زیبایی شناسی موسیقی (۱۹۶۷) و بنیان های تاریخ موسیقی (۱۹۷۷) اشاره کرد؛ پژوهش های تاریخی او شامل موسیقی قرن نوزدهم (۱۹۸۰)، لودویگ وان بتهوون (۱۹۸۷) و مقاله های گردآوری شده در کتاب شونبرگ و موسیقی نوین (۱۹۸۷) هستند.