دالبکو رناتو

دانشنامه آزاد فارسی

دالْبِکو، رِناتو (۱۹۱۴- ۲۰۱۲م)(Dulbecco, Renato)
دالْبِکو، رِناتو
زیست شناس ایتالیایی. در ۱۹۷۵، با دیوید بالتیمور و هوارد تمین به سبب تحقیق دربارۀ آثار متقابل ویروس های تومورزا و مادۀ وراثتی یاخته ها به جایزۀ نوبل پزشکی دست یافت. تحقیقات آنان براساس خواص سرطان زایی ژن های پاپوواویروسها صورت گرفت. پاپوواویروس نوعی ویروس با دی اِن اِی حلقوی است که وارد دی ان اِیِ یاختۀ میزبان می شود و دودمانی از یاخته های ویروس دار ایجاد می کند. دالبکو اساس مولکولی سرطان زایی بعضی از ویروس ها، یعنی پاپوواویروس ها، و مخصوصاً پولیوما و اِس وی ۴۰ را توصیف کرد. پاپوواویروس ها در بعضی از کشت های یاخته ای باعث حالتی شبه سرطانی، با نام دگرگونی یاخته ای، می شوند. علت اصلی ایجاد دگرگونی پادگن تی است که باعث ایجاد تغییر در بیان ژن ها در دودمان یاخته های دگرگون یافته می شود. چنانچه ویروس ها تکثیر شوند، و سلول را در محیط کشتِ خود ازبین ببرند، نمی توانند دی ان ای خود را در سلول ادغام کنند. دالبکو در کاتانزارو زاده شد. در تورینو پزشکی خواند و در جنگ دوم جهانی به جنبش مقاومت پیوست. در ۱۹۴۷، به امریکا مهاجرت کرد و پس از عهده داری چند منصب دانشگاهی در این کشور، برای عهده دارشدن سمت معاونت آزمایشگاه های صندوق سلطنتیِ تحقیق در زمینۀ سرطان به انگلستان رفت. سرانجام، در ۱۹۷۷، برای کار در مؤسسۀ سالک در کالیفرنیا ساکن شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس