همی گفت هرکس که شاها چه بود
که روشن دلت شد پر از داغ و دود.
فردوسی.
کزایدر بایوان خرامید زودمدارید بر دل ز ما داغ و دود.
فردوسی.
رجوع به داغ و رجوع به دود و رجوع به ترکیبات داغ شود.داغ و دود
لغت نامه دهخدا
همی گفت هرکس که شاها چه بود
که روشن دلت شد پر از داغ و دود.
مدارید بر دل ز ما داغ و دود.
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
داغ و دود ؛ کنایه از مصیبت و عزا و ماتم :
جهان تا جهان بود کوچی نبود
مگر شهر از ایشان پر از داغ و دود.
فردوسی.
همی گفت هر کس که شاها چه بود
که روشن دلت شد پر از داغ و دود.
فردوسی.
جهان تا جهان بود کوچی نبود
مگر شهر از ایشان پر از داغ و دود.
فردوسی.
همی گفت هر کس که شاها چه بود
که روشن دلت شد پر از داغ و دود.
فردوسی.
داغ و دود ؛ آتش و دود :
جهان تا جهان بود کوچی نبود
مگر شهر ازیشان پر از داغ و دود.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2445 ) .
|| اثر و نشان ریش یا جراحت بر اندام. ( ناظم الاطباء ) .
جهان تا جهان بود کوچی نبود
مگر شهر ازیشان پر از داغ و دود.
فردوسی ( شاهنامه چ بروخیم ج 8 ص 2445 ) .
|| اثر و نشان ریش یا جراحت بر اندام. ( ناظم الاطباء ) .