داغ مستنصر باﷲ نهادستم
بر بر سینه و بر پهنه پیشانی.
ناصرخسرو.
ور طالع فالش بمثل مشتری آیدمریخ نهد داغی بر طلعت فالش.
ناصرخسرو.
بجبهت برنهاده داغ او این بگردن درفکنده طوق او آن.
ناصرخسرو
تا بتمامی رسد ماه شب عید و بازجبهت مه را نهد داغ اذا قیل تم.
خاقانی.
آری بصاع عید همی ماند آفتاب از نام شاه داغ نهاده مشهرش.
خاقانی.
گدای کوی تو خاقانی است فرمان ده که این گدای ترا داغ پادشاه نهم.
خاقانی ( دیوان چ سجادی ص 631 ).
بنامت چون توان کرد ابلقی راکه داغش بر سرون نتوان نهادن.
خاقانی.
دبیری به پنج تا کاغذ و قرص مداد که دو درهم سیاه ارزد ذکر ایشان بر صفحه ایام نگاشت و داغ ایشان بر پیشانی روزگار نهاد و نام ایشان را تا ابد مؤبد و مخلد گردانید. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 15 ).چو صبح از رخ روز برقع گشاد
ختن بر حبش داغ جزیت نهاد.
نظامی.
اگر تو جور کنی جور نیست تربیت است وگر تو داغ نهی داغ نیست درمان است.
سعدی.
در دل نهاد رشک رخت داغ لاله رازنجیر ساخت خط تو بر ماه هاله را.
ملا محمد شریف ولد شیخ حسن آملی.
اِجداح ؛ داغ مجدح نهادن بر ران شتر. جناب ؛ داغ که بر پهلوی شتر نهند. ( منتهی الارب ). || میل کشیدن. آهن تفته بر چشم کسی نهادن. داغ کردن : نهادند بر چشم روشنش داغ
بمرد این چراغ دو نرگس بباغ.
فردوسی.
نهی داغ بر چشم شاه جهان سخن زین نشان کی بود در نهان.
فردوسی.
داغ محرومی منه بر دیده اهل سؤال نور استحقاق گو در جبهه سائل مباش.
مخلص کاشی.
|| داغ کردن. کی . سوزاندن موضعی از بدن مداوا را : بجائی شد و خایه ببرید پست
برو داغ بنهاد و او را ببست.
فردوسی.
جائی که داغ گیرد دردش دوا پذیردالا که داغ سعدی کاول نظر نهادی.بیشتر بخوانید ...