داغ افکندن. [ اَ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) لک ساختن. رنگی خلاف رنگ متن پدید آوردن. ملکوک کردن. || پیدا آوردن جای سوختگی. جای داغ پدیدار کردن : در عشق لاله را سبب اعتبار شدداغی که ما بسینه صحرا فکنده ایم.سلیم.
