داعیه دار

/dA~iyedAr/

لغت نامه دهخدا

داعیه دار. [ ی َ / ی ِ ] ( نف مرکب ) صاحب داعیة. آرزومند. || مدعی.

صاحب داعیه آرزومند

داعیه دار به �مدعی� گفته می شود اما مدعی از جنس مثبت. منفی نبوده و به خودی گفته می شود نه دشمن. یا دشمن را محترم دانستن

ادعا کننده

مامور به خدمت یا خدمتگذار لایق و مدعی