داعی الاسلام، محمدعلی (لاریجان ۱۲۵۴ـ حیدرآباد ۱۳۳۰ش)
فرهنگ نویس، ادیب، روزنامه نگار، مترجم و شاعر ایرانی. در آمل، تهران و اصفهان به تحصیل صرف و نحو عربی، فقه، اصول، حکمت و ادبیات فارسی پرداخت. در همان سال ها مجلة الاسلام را با هدف مناظره با عیسویان در اصفهان منتشر کرد. پس از آموختن زبان انگلیسی به هند رفت و در آن جا زبان اردو را فراگرفت و مجله ای به نام دعوت الاسلام دایر کرد. سپس برای همیشه به حیدرآباد دکن کوچید و استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه عثمانیۀ آن شهر شد. با زبان های پهلوی، اوستایی، گجراتی و سانسکریت نیز آشنا بود. اشعاری به سبک هندی از او به جا مانده است. از آثارش: فرهنگ نظام (دکن ۱۳۴۶ـ۱۳۵۸ق)؛ اقبال و شعر فارسی (حیدرآباد، ۱۳۰۵ش)؛ ترجمۀ تاریخ نادر شاه و ستاره اثر مارتیمو دیوراند انگلیسی (حیدرآباد، ۱۲۹۱ش)؛ شعر و شاعری عرفی (حیدرآباد، ۱۲۹۴ش)؛ ترجمۀ وندیداد، بخش سوم اوستا، به فارسی (حیدرآباد، ۱۳۲۷ش)؛ سه مسمط (تهران، ۱۳۲۲ش)؛ خط لاتین برای فارسی (حیدرآباد، ۱۳۰۷ش).
فرهنگ نویس، ادیب، روزنامه نگار، مترجم و شاعر ایرانی. در آمل، تهران و اصفهان به تحصیل صرف و نحو عربی، فقه، اصول، حکمت و ادبیات فارسی پرداخت. در همان سال ها مجلة الاسلام را با هدف مناظره با عیسویان در اصفهان منتشر کرد. پس از آموختن زبان انگلیسی به هند رفت و در آن جا زبان اردو را فراگرفت و مجله ای به نام دعوت الاسلام دایر کرد. سپس برای همیشه به حیدرآباد دکن کوچید و استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه عثمانیۀ آن شهر شد. با زبان های پهلوی، اوستایی، گجراتی و سانسکریت نیز آشنا بود. اشعاری به سبک هندی از او به جا مانده است. از آثارش: فرهنگ نظام (دکن ۱۳۴۶ـ۱۳۵۸ق)؛ اقبال و شعر فارسی (حیدرآباد، ۱۳۰۵ش)؛ ترجمۀ تاریخ نادر شاه و ستاره اثر مارتیمو دیوراند انگلیسی (حیدرآباد، ۱۲۹۱ش)؛ شعر و شاعری عرفی (حیدرآباد، ۱۲۹۴ش)؛ ترجمۀ وندیداد، بخش سوم اوستا، به فارسی (حیدرآباد، ۱۳۲۷ش)؛ سه مسمط (تهران، ۱۳۲۲ش)؛ خط لاتین برای فارسی (حیدرآباد، ۱۳۰۷ش).