داسو میراژ اف۱ ( به فرانسوی: Dassault Mirage F1 ) هواگرد جنگنده برتری هوایی و تهاجمی تک سرنشین ساخت شرکت فرانسوی داسو است که به عنوان جایگزینی برای جنگنده های خانواده میراژ ۳ تولید شد. حدود ۷۴۰ فروند از این هواپیما بین سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۸۳ تولید گردید و از اوایل دهه ۱۹۷۰ در ارتش فرانسه و چندین کشور دیگر دنیا به عنوان یک جنگنده سبک به کار گرفته شد.
... [مشاهده متن کامل]
میراژ اف۱ از یک موتور SNECMA Atar با ۴۹ کیلو نیوتن گشتاور نیرو در حالت خشک و بیش از ۷۰ کیلو نیوتن با پس سوز، نیرو می گرفت که این هواپیما را به سرعت ۲٫۲ ماخ ( ۲۳۳۸ کیلومتر بر ساعت ) در ارتفاع ۱۲ هزار متری می رساند. شعاع عملیاتی این هواپیما با ۱۴ بمب ۲۵۰ کیلویی در پرواز مرتفع - پست - مرتفع به ۴۲۵ کیلومتر می رسید ضمن اینکه از قابلیت سوخت گیری هوایی و حمل سوخت اضافی هم برخوردار بود و برخی مدل های آن حتی توانایی سوخت رسانی به یکدیگر را هم داشتند. میراژ اف۱ در مأموریت های گشت هوایی جنگی با دو موشک سوپر ۵۳۰ و سوخت اضافی در حدود دو ساعت و ۱۵ دقیقه مداومت پروازی داشت و سقف پرواز خدمتی آن ۲۰ هزار متر بود. سرعت صعود این هواپیما در ارتفاع بالا ۲۴۳ متر بر ثانیه بود. میراژ اف۱ به دو تیربار ۳۰ میلی متری DEFA مسلح می شد که هر یک ۱۵۰ گلوله داشتند و قادر بود تا انواع مختلف موشک های هوابه هوا، هوابه سطح، راکت و بمب و تجهیزات شناسایی را با خود حمل کند.
جستجوی نیروی هوایی فرانسه برای طراحی جایگزینی تواناتر برای میراژ ۳ از دهه ۱۹۶۰ یعنی زمانی که هنوز میراژ ۳ در خط تولید بود، آغاز شد. ایده های اولیه قابلیت برخاست و فرود عمودی و داشتن بال های متحرک را شامل می شد. ابتدا میراژ۳ که جنگنده ای نسبتاً بزرگ با بال های دلتای متغیر بود طراحی شد. بال های متغیر به هواپیما اجازه می داد که با توجه به نوع پرواز درجه خمیدگی بال خود را انتخاب کند. اما در جریان پروازهای آزمایشی مشخص شد که پرواز در ارتفاع پایین با بال های مثلثی بسیار دشوار است. سپس هواپیمای دیگری که برای پرواز بهتر در ارتفاع پایین طراحی شده بود نظر نیروی هوایی فرانسه را به خود جلب کرد. این هواپیما که میراژ اف۲ نام گرفته بود، بدنه پروازی میراژ را داشت اما از بال ها و دم متعارف تری استفاده می کرد. اما همچنان داسو معتقد بود که هواپیمای کوچکتر برای ایفای نقش جنگنده مناسبتر است. در نتیجه مدل کوچک شده ای از میراژ اف۲ با موتور ارتقایافته Atar ساخته شد.
... [مشاهده متن کامل]
میراژ اف۱ از یک موتور SNECMA Atar با ۴۹ کیلو نیوتن گشتاور نیرو در حالت خشک و بیش از ۷۰ کیلو نیوتن با پس سوز، نیرو می گرفت که این هواپیما را به سرعت ۲٫۲ ماخ ( ۲۳۳۸ کیلومتر بر ساعت ) در ارتفاع ۱۲ هزار متری می رساند. شعاع عملیاتی این هواپیما با ۱۴ بمب ۲۵۰ کیلویی در پرواز مرتفع - پست - مرتفع به ۴۲۵ کیلومتر می رسید ضمن اینکه از قابلیت سوخت گیری هوایی و حمل سوخت اضافی هم برخوردار بود و برخی مدل های آن حتی توانایی سوخت رسانی به یکدیگر را هم داشتند. میراژ اف۱ در مأموریت های گشت هوایی جنگی با دو موشک سوپر ۵۳۰ و سوخت اضافی در حدود دو ساعت و ۱۵ دقیقه مداومت پروازی داشت و سقف پرواز خدمتی آن ۲۰ هزار متر بود. سرعت صعود این هواپیما در ارتفاع بالا ۲۴۳ متر بر ثانیه بود. میراژ اف۱ به دو تیربار ۳۰ میلی متری DEFA مسلح می شد که هر یک ۱۵۰ گلوله داشتند و قادر بود تا انواع مختلف موشک های هوابه هوا، هوابه سطح، راکت و بمب و تجهیزات شناسایی را با خود حمل کند.
جستجوی نیروی هوایی فرانسه برای طراحی جایگزینی تواناتر برای میراژ ۳ از دهه ۱۹۶۰ یعنی زمانی که هنوز میراژ ۳ در خط تولید بود، آغاز شد. ایده های اولیه قابلیت برخاست و فرود عمودی و داشتن بال های متحرک را شامل می شد. ابتدا میراژ۳ که جنگنده ای نسبتاً بزرگ با بال های دلتای متغیر بود طراحی شد. بال های متغیر به هواپیما اجازه می داد که با توجه به نوع پرواز درجه خمیدگی بال خود را انتخاب کند. اما در جریان پروازهای آزمایشی مشخص شد که پرواز در ارتفاع پایین با بال های مثلثی بسیار دشوار است. سپس هواپیمای دیگری که برای پرواز بهتر در ارتفاع پایین طراحی شده بود نظر نیروی هوایی فرانسه را به خود جلب کرد. این هواپیما که میراژ اف۲ نام گرفته بود، بدنه پروازی میراژ را داشت اما از بال ها و دم متعارف تری استفاده می کرد. اما همچنان داسو معتقد بود که هواپیمای کوچکتر برای ایفای نقش جنگنده مناسبتر است. در نتیجه مدل کوچک شده ای از میراژ اف۲ با موتور ارتقایافته Atar ساخته شد.
