داریوش پیرنیاکان ( ۲۳ فروردین ۱۳۳۴ ) نوازندهٔ تار و سه تار، آهنگساز، دانشیار پردیس هنرهای زیبا و پژوهشگر موسیقی اهل ایران است. او دبیر و سخنگوی هیئت مدیره خانه موسیقی ایران بود و در روز ۳۰ مهر ۱۳۹۲ از سمت خود استعفا داد. وی بعدها در مصاحبه با بی بی سی فارسی دلیل اقدامش را شرایط فرهنگی در دولت قبل بیان کرد. به گفتهٔ او استعفای وی مورد قبول واقع نشد. او همچنان از اعضای اصلی خانه موسیقی است.
... [مشاهده متن کامل]
داریوش پیرنیاکان در سال ۱۳۳۴ در شهر گرگر ( هادی شهر ) از توابع شهرستان جلفا در استان آذربایجان شرقی متولد شد. او آموختن تار را از ۱۰ سالگی در شهر تبریز و نزد حسین موحدی و سپس نزد محمد حسن عذاری ( از شاگردان علی اکبر خان شهنازی، علی نقی خان وزیری و درویش خان ) آغاز کرد. پیرنیاکان از سال ۱۳۵۳، در رشتهٔ موسیقی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و همزمان فراگیری دوره عالی ردیف موسیقی ایرانی را زیر نظر علی اکبر خان شهنازی آغاز کرد. او در دانشکده هنرهای زیبا با داریوش صفوت آشنا شد و از طریق او به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی راه یافت. در این مرکز با استادانی چون یوسف فروتن، سعید هرمزی و محمود کریمی آشنا شد و از آموزش های آنان بهره برد. پیرنیاکان، پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه تهران، همچنان تا سال ۱۳۶۷ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به تدریس و کار با گروه های موسیقی ادامه داد.
داریوش پیرنیاکان، همکاری خود را با محمدرضا شجریان از سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. حاصل این همکاری، کنسرت هایی در کشورهای آمریکا، کانادا، انگلستان، فرانسه، سوئیس، سوئد و نروژ و انتشار آلبوم های یاد ایام، پیام نسیم، سرو چمان، رسوای دل، آسمان عشق، بهاریه، آرام جان و طریق عشق بود.
پیرنیاکان در سال ۱۳۸۰، گروه موسیقی شهنازی را بنیان گذاشت. او در همان سال نشان درجه یک هنری را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت کرد. پیرنیاکان استاد دانشگاه تهران، عضو هیئت مدیره خانه موسیقی و سرپرست گروه شهنازی بوده و هم اینک در کانون فرهنگی عارف و آموزشگاه چاووش به تدریس تار و سه تار مشغول است.
پیرنیاکان در نوازندگی تار از شیوه فاخر علی اکبر شهنازی بهره می جوید اما در نوانس، صدادهی و رنگ آمیزی صوتی به تجربیاتی نو دست یافته است. او همچنین نت نگاری ردیف آقا حسینقلی را به روایت علی اکبر شهنازی و ردیف دوره عالی علی اکبر خان شهنازی را مبتنی بر آموخته های مستقیم او انجام داده و مؤسسه فرهنگی هنری ماهور به چاپ رسانیده است. مجموعه قطعاتی از ساخته های پیرنیاکان نیز با نام جلوه یار و نازکای اندوه را همین مؤسسه منتشر کرده است.
... [مشاهده متن کامل]
داریوش پیرنیاکان در سال ۱۳۳۴ در شهر گرگر ( هادی شهر ) از توابع شهرستان جلفا در استان آذربایجان شرقی متولد شد. او آموختن تار را از ۱۰ سالگی در شهر تبریز و نزد حسین موحدی و سپس نزد محمد حسن عذاری ( از شاگردان علی اکبر خان شهنازی، علی نقی خان وزیری و درویش خان ) آغاز کرد. پیرنیاکان از سال ۱۳۵۳، در رشتهٔ موسیقی دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و همزمان فراگیری دوره عالی ردیف موسیقی ایرانی را زیر نظر علی اکبر خان شهنازی آغاز کرد. او در دانشکده هنرهای زیبا با داریوش صفوت آشنا شد و از طریق او به مرکز حفظ و اشاعه موسیقی ایرانی راه یافت. در این مرکز با استادانی چون یوسف فروتن، سعید هرمزی و محمود کریمی آشنا شد و از آموزش های آنان بهره برد. پیرنیاکان، پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه تهران، همچنان تا سال ۱۳۶۷ در مرکز حفظ و اشاعه موسیقی به تدریس و کار با گروه های موسیقی ادامه داد.
داریوش پیرنیاکان، همکاری خود را با محمدرضا شجریان از سال ۱۳۵۸ آغاز کرد. حاصل این همکاری، کنسرت هایی در کشورهای آمریکا، کانادا، انگلستان، فرانسه، سوئیس، سوئد و نروژ و انتشار آلبوم های یاد ایام، پیام نسیم، سرو چمان، رسوای دل، آسمان عشق، بهاریه، آرام جان و طریق عشق بود.
پیرنیاکان در سال ۱۳۸۰، گروه موسیقی شهنازی را بنیان گذاشت. او در همان سال نشان درجه یک هنری را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت کرد. پیرنیاکان استاد دانشگاه تهران، عضو هیئت مدیره خانه موسیقی و سرپرست گروه شهنازی بوده و هم اینک در کانون فرهنگی عارف و آموزشگاه چاووش به تدریس تار و سه تار مشغول است.
پیرنیاکان در نوازندگی تار از شیوه فاخر علی اکبر شهنازی بهره می جوید اما در نوانس، صدادهی و رنگ آمیزی صوتی به تجربیاتی نو دست یافته است. او همچنین نت نگاری ردیف آقا حسینقلی را به روایت علی اکبر شهنازی و ردیف دوره عالی علی اکبر خان شهنازی را مبتنی بر آموخته های مستقیم او انجام داده و مؤسسه فرهنگی هنری ماهور به چاپ رسانیده است. مجموعه قطعاتی از ساخته های پیرنیاکان نیز با نام جلوه یار و نازکای اندوه را همین مؤسسه منتشر کرده است.
